De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988)
(1990)–Ricky W. Stutgard– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 175]
| |
te geven dat zo breed mogelijk van opzet zou zijn: overzichten van de actuele gebeurtenissen, commentaren, populair wetenschappelijke bijdragen, sportinformatie en nog veel meer. Deprez, die belast werd met de eindredaktie, sprak enkele vrienden aan, namelijk Surinader Dwarkasing, Eugene Vreugd, Iwan Tseng en Iwan Sakoer. Het nam enkele weken in beslag om voldoende basisgegevens te verzamelen en vooral Iwan Sakoer hield zich hiermee bezig. In eerste instantie zou het blad de naam van ‘Z’ dragen, een bewust gekozen inhoudloze naam. Begin september was de sportredaktie klaar met het kopij en het wachten was nu op de uitgave. Dit bleef echter zolang op zich wachten, dat de nieuwswaarde ervan geheel verdween. Vreugd en Deprez voelden zich beet genomen en stapten uit de redactie. Stanley Rensch bleef in dit blad geloven en drong erop aan dat het een ‘Z’-produktie moest zijn, later opgeslokt zou worden in een maandblad. Op deze manier bleef dit blad 8 weken lang een Z-produktie. Tot de uitgave van Supporter is zonder dralen beslist. Men koos voor een passende, internationale naam ontwierp een kop, huurde een electrische schrijfmachine maakte zelf de lay-out en foto's en de drukker leverde op 14 oktober de eerste editie af, die op de bromfiets aan tien verkopers werden afgeleverd. De verkoop van de eerste Supporter liet te wensen over, maar dankzij de interlands tegen Trinidad en een voetbaltoernooi met Paysandu en Remo uit Belem do Para, verkochten de volgende edities aanmerkelijk beter. Ook de lijst van medewerkers groeide aan. Na 25 edities was men zo ervarend met de lay-out en de verzorging van Supporter dat men er een echte magazine van maakte. De naam Supporter was een begrip geworden en de tijd was voorbij dat de redactieleden voor elke wedstrijd een kaartje moesten kopen. De sportbonden verleenden hun medewerking. De wedstrijden in het Concacaftoernooi en de voorronde van de wereldkampioenschappen zorgden voor wat opleving voor het blad. Door de prijsverhoging van de drukker (45 percent) was men genoodzaakt de verkoopprijs te verhogen. Het maandblad Supporter was ondertussen een klein bedrijf geworden en Deprez besloot zijn lerarenloopbaan ervoor op te geven. Er werden talrijke contacten gelegd met het buitenland, en hierdoor vond dit blad zelfs weerga in het Caribisch Gebied. Eind 1978 werd het steeds moeilijker om Supporter op tijd te laten verschijnen daar het in omvang en oplage gegroeid was. In januari 1979 veranderde men van drukker, maar ook daar raakte men na twee maanden geconfronteerd met een prijsverhoging. Men schakelde een tweede distributeur in voor het verkoop via de winkels, supermarkets en restaurants, maar de afzet werd niet alleen vergroot maar ook zeer vertraagd. Supporter verscheen niet meer op tijd. De druk van de inflatie maakte dat het te zwaar werd voor de redaktieleden: Roy Shyamnarain (hoofdredakteur), Fred Deprez, Imro Righters, Desney Romeo, Kenneth Biervliet en Eddy Lieuw Tjoen. Om Supporter te redden verkocht men haar rechten aan uitgever Gerard Alberga, maar het mocht niet meer baten in juli 1979 verscheen het 50ste en laatste nummer van Supporter. |
|