Hoen, Guno;
Hoen, Guno; begon als 12-jarige in 1934 te voetballen in een blote voetersvereniging van de militair sergeant Roell. Op 15-jarige leeftijd voetbalde hij voor de blote voetersvereniging Uruquay. Deze vereniging bestond uit buurtjongens uit de Rust en Vredestraat. Oude baas Philips Goedhart was de geestesvader van deze vereniging. Toen Hoen met zijn ouders verhuisde naar de Gravenstraat, speelde hij voor een clubje uit die buurt. Een mede-speler uit die dagen
was de later zo bekende Desi Samson.
Een voetballer van betekenis werd Guno Hoen pas in 1942 toen hij in de schutterij als dienstplichtige moest.
Hij werd ingedeeld in het Eerste Bataljon Infanterie en werd gestationeerd op Albina, waar de militairen regelmatig voetbalden. Dat jaar speelde hij voor het eerst een internationale wedstrijd en wel tegen St. Laurent. Van de gepensioneerde soldaat Peters kreeg hij de eerste voetbalschoenen. De Surinaamse militairen speelden toen 1-1 gelijk tegen St. Laurent. Aangetekend kan worden dat in de gelederen van St. Laurent de gebroeders van Genderen speelden.
Na Albina ging Hoen naar de afdeling Artillerie te Fort Nieuw Amsterdam. Daar diende hij de oorlogsjaren uit en voetbalde voor de militairen samen met George Spier en de Meza.
In 1945 net na de oorlog heeft hij een jaartje gespeeld voor Cicerone samen met de voetballers Tromp, Alberga, Sandel, Badjoe en van Ommeren.
In 1947 stapte hij naar Voorwaarts, maar in hetzelfde jaar trad hij toe tot PVV, daar hij in de politiedienst ging en in die dagen was men dan verplicht uit te komen voor de politie. Spelers van PVV uit die dagen waren: Leo Rack, Gilly Ellis, Koole, Terborg en de gebroeders Cederboom.
Guno Hoen bleef tot 1951 bij PVV.
In dat jaar stapte hij uit de politiedienst, ging toen op Moengo werken en speelde aldaar voor TGG. In 1952 kwam hij terug naar de stad en ging voor Voorwaarts spelen wat tot 1960 heeft geduurd.
In 1960 stopte hij met actief voetballen, hij was toen 37 jaar oud. Guno werd tweemaal landskampioen met Voorwaarts (1952 en 1957).
In 1948 ging hij met de nationale selektie naar Nederland en in 1953 nam hij ook deel aan de internationale wedstrijden in verband met de opening van het toenmalige Suriname Stadion (zie voetbal).
Na zijn actieve voetbalperiode heeft Guno Hoen bekendheid genoten als sportverslaggever en schrijver. In 1980 publiceerde hij het boek ‘Sporthelden uit ons verleden’ en in 1989 verscheen ‘Onze Sporthelden deel II’.
Auteursrechtelijk beschermd