Graanoogst, Cornelis;
Graanoogst, Cornelis; begon als doelman van de blotevoetersvereniging Vios. In 1934 werd Vios kampioen en kreeg als prijs 12 paar voetbalschoenen, hetgeen voor de jongens reden was om over te stappen naar het geschoeid voetbal. Later viel Vios uiteen en de jongens gingen naar diverse verenigingen.
Cornelis stapte in 1943 naar hoofdklasser Voorwaarts en werd meteen de eerste doelman, een post die hij 17 jaren onafgebroken behield, totdat hij in 1960 afscheid van het actieve voetbal nam. In de loop van de jaren ontpopte hij zich als één van Suriname's beste doelmannen en kreeg vanwege zijn fantastische zweefduiken de naam van ‘Engel Gabriel’. Hij leek op een zwevende engel zei men.
Voorwaarts kende toen gloriejaren met spelers als Gill, Deira, Mans, Kogeldans, Samie, Guno Hoen, Esser, Holband, Stolting e.a.
Met Voorwaarts werd Cornelis Graanoogst tweemaal landskampioen namelijk in 1952 en 1957. In 1946 werd hij voor de nationale training opgeroepen en zijn eerste wedstrijd, die hij voor de nationale selektie speelde, was op Curaçao en wel tegen Aruba. Keeper Charles Knel liep tijdens die wedstrijd een kaakfractuur op en moest vervangen worden door Graanoogst. Suriname verloor toen met 1-8 (zie voetbal). Knel heeft nooit meer voor Suriname gekeept.
Graanoogst speelde vanaf toen voor de nationale selektie totdat hij in 1960 afscheid nam. Hij was toen 37 jaar oud.
Beweerd wordt dat die nationale selektie de sterkste is geweest die Suriname ooit heeft gehad. De spelers die toen voor Suriname uitkwamen waren: Gill, Bab, Zorgvol, Paton, Evan Zwakke, Desi Samson, Andre Kamperveen, Richard de Clerq, Vossie Belgrave en Cornelis Graanoogst. Cornelis Graanoogst heeft het eens gepresteerd slechts twee doelpunten in één jaar toe te laten. In 1978 raakte Cornelis Graanoogst bij een verkeers-ongeval betrokken en vanwege de opgelopen verwondingen moesten beide benen geamputeerd worden. Hij stierf in juni 1978.
Auteursrechtelijk beschermd