De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988)

Bridge;

Bridge; is een kaartspel gespeeld met 52 kaarten door vier of drie (met een blinde) personen. Bridge is een van de populairste en in zijn tegenwoordige vorm (contract bridge) meest verbreide kaartspelen ter wereld. Bridge wordt gespeeld door vier personen, die voor de duur van een robbe (speelperiode) twee vaste paren vormen. Men speelt het met 52 kaarten; ieder krijgt 13 kaarten. Indien door het bieden is uitgemaakt wie speelt (leider van het spel), moet diens partner de kaarten gerangschikt open leggen, nadat de eerste kaart is gespeeld (blinde). Terwijl zijn partner afspeelt mag de blinde op generlei wijze beinvloeden. De leider geeft steeds aan welke kaart van de tafel bij- of uitgespeeld wordt.

Oorspronkelijk heerste veel verwarring t.a.v. de spelregels maar hierin heeft de Nederlandse Bridge Bond rond 1930 orde op zaken gesteld. Het doel van het spel is het maken van de robber, hetgeen door de puntentelling wordt bepaald. Het biedproces, dat in 1934 verscherpt werd, verhoogt de aantrekkelijkheid van het spel, vooral het Clubertson Approach Forcing System. Het doel werd nu tot een zo hoog mogelijk bod te komen, waardoor de verlies- en winstkansen veel groter werden.

Wanneer de biedende partij alles wat zij boven het contract maakt, mag meetellen, spreekt men van auction bridge. Om het sportieve element te versterken heeft men een matchspel voor viertallen ontworpen, dat gelegenheid biedt tot competitiewedstrijden.

Bridge is ontstaan uit Whist, waarvan de geschiedschrijving teruggaat tot 1529. Bridge stamt uit Zuidoost-Europa en reeds in de 19e eeuw en misschien nog eerder stond het in Rusland als Vint en in Turkije als britch bekend.

Rond 1880 werd het in Frankrijk gespeeld als khedive, daarna werd het via diplomatenkringen snel verbreid. In 1925 introduceerde Harold S. Vanderbilt een aantal vernieuwingen o.a. een geheel nieuwe scoretafel. Het nieuwe spel werd contractbridge genoemd en wordt heden ten dage nog steeds zo gespeeld.

Vooral dankzij het Amerikaanse echtpaar Culbertson werd bridge sindsdien zeer populair. In 1930 publiceerde Culbertson zijn beroemde Blue Book, de basis voor alle latere ontwikkelingen op theoretisch gebied.

Het eerste wereldkampioenschap werd gespeeld in 1935. In 1958 werd de Wereld Bridge Federatie opgericht. In Nederland werd bridge omstreeks 1930 populair, vooral onder invloed van de broers Frits en Ernst Goudsmit. De Nederlandse Bridge Bond werd in 1930 opgericht en het zou niet lang meer duren of ook het bridgespel zou in Suriname geintroduceerd worden.

In de begin dertiger jaren werd het bridgespel al in Suriname bedreven en werd het door Nederlanders in Het Park geïntroduceerd. Van een echte competitie was er in die dagen nog geen sprake, maar met de komst van Roohé (1934) naar Suriname werd door Het Park voor haar leden, aspirant-leden en hun dames een tournooi georganiseerd.

Er werd paarsgewijs (team of two) en volgens het Schevenings wedstrijdsysteem gespeeld. Tegen dezelfde tegenstanders werden 4 spelen gespeeld, het eerste met niemand kwetsbaar, het tweede en derde spel met de respectievelijke partijen kwetsbaar en het vierde met beide partijen kwetsbaar.

Op zaterdag 29 december 1934 werd dit tournooi in Het Park georganiseerd en het mag beschouwd worden als de eerste bridge competitie die in Suriname georganiseerd werd.

De prijzen O-W en N-Z werden respectievelijk door H. da Costa/E. Wijngaarde en de heer en mevr. Roohé ge-

[p. 54]

wonnen. De tweede prijzen gingen naar A. Alberga/G. van der Schroeff en dr. J. Raatgever/Erwin de Vries. Na afloop van dit tournooi werd door de eerste prijswinnaars 8 partijen gespeeld om een zilveren beker, die door Hans Fernandes (Gelukkige Dag) was uitgeloofd. Het echtpaar Roohé kwam als winnaar uit de bus.

Ondanks het succes van dat tournooi kwam het bridgespel toch niet tot ontplooiing. Er werden wel enkele tournooien in Het Park georganiseerd, maar ze bleven slechts in besloten verband. Ook het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog zorgde voor wat slapte. Na de Tweede Wereldoorlog pas werd op zaterdag 21 januari 1950 in Het Park een bridge-drive georganiseerd, waaraan 40 deelnemers participeerden. Er werd gespeeld volgens het Schevenings systeem en de deelnemers werden in twee groepen verdeeld.

Van groep A waren de winnaars richting O-W de heren Adriaan de Vries en Meyers. Het koppel Kamerbeek en Meerkamp van Emden werd tweede.

Bij richting N-Z werd het echtpaar F Salomons eerste en het echtpaar de Groot tweede. In groep B werden bij richting O-W de heren Marengo en Pool eerste, terwijl mevr. Crena Uiterwijk en de heer Wijnhoven de tweede plaats in de wacht sleepten.

Bij richting N-Z veroverde het echtpaar Specken de titel, terwijl de heren Radhakisun en Steins zich tevreden stelden met de tweede plaats. Vermeldenswaard is dat de heren Marengo en Pool de beste score behaalden en daarom mochten zij uit de vele prijzen de eerste keus maken. Door het succes van deze bridge-drive besloten de organisatoren meerdere malen in het jaar zo'n drive te houden.

Op uitnodiging van de Officiersclub (O.C.) nam in augustus 1951 een zevental paren van Het Park (H.P.) deel aan een bridgetournooi tegen eerstgenoemde vereniging.

Er werd volgens het Schevenings systeem gespeeld. Het Park won met 27-15.

De heren Marengo en Pool (H.P.) wonnen de eerste prijs in de N-Z richting, terwijl het echtpaar Crena Uiterwijk (O.C.) de tweede plaats in beslag nam. In de O-W richting gingen de heren de Koning en Groenedijk (H.P.) met de eer strijken, terwijl het echtpaar Specken (O.C.) de tweede plaats bezette.

Op initiatief van enkele leden van de zwemvereniging Oase werd in 1953 de eerste viertallen bridge-competitie georganiseerd. De verenigingen die hieraan deelnamen waren Het Park, Officiersclub, Dolfijn, Kwie Kwie en Oase. De eerste zitting, waarbij alle deelnemers aanwezig waren, vond op 20 juni 1953 in Het Park plaats. Wel liefst 22 viertallen namen aan dit tien weken durende tournooi deel.

Dit tournooi eindigde op 22 augustus 1953 en Het Park kwam als winnaar uit de bus en werd de eerste viertallen kampioen van Suriname en bovendien kampioen in alle klassen.

Door deze goede ontwikkeling binnen het bridgespel was de tijd rijp voor een bond en op 18 februari 1954 werd de Surinaamse Bridge Bond opgericht.

In 1954 werd ook nog het eerste nationale parenkampioenschap gehouden. De resultaten waren als volgt:

Groep 1	Wijnhoven/Douglas	56,44%
	Stallaert/v.d. Meulen	54,88
	Dennert/Lepelblad	54,08
Groep 2	Specken/Specken	57,37
	Salomons/Salomons	57,25
	De Moor/De Moor	53,85
Groep 3	Mevr. Malmberg/Mevr. Leckie	54,05
	Loning/Loning	54,05
	Van Eyck/Monkou	53,93
Groep 4	Mevr. Koenen/Denz	56,75
	Prijs/Witteveen	55,24
	Heerenveen/Monpellier
Groep 5	De Vries/De Vries	56,9
	De Haas/De Haas	56,0
	Putters/Hageman	52,6
Groep 6	Verwey/mevr. Roose
	Nagel/Nagel
	Vermeulen/Vermeulen

De eerste viertallen-competitie om het landskampioenschap van Suriname werd door de Surinaamse Bridge Bond in 1954 georganiseerd. In augustus kwam deze competitie ten einde en de eerste viertallen kampioen werd de Officiersclub, die vertegenwoordigd werd door de heren Douglas, Wijnhoven, Stallaert en van der Meulen. De Officiersclub won als volgt:

Groep 1	Officiersclub	15 punten
	Park 1	13 punten
	Park 2	12 punten
	Dolfijn 1	11 punten
	Kwie Kwie	6 punten
Groep 2	Oase 12	punten
	Officiersclub	9 punten
	Onder-officiers	7 punten
Groep 1 speelde 10 wedstrijden en groep 2 speelde er 8.
Groep 3	(8 wedstrijden)
	Kwie Kwie 3	11 punten
	Oase 3	11 punten
Groep 4	(10 wedstrijden)
	Oase 5	16 punten
	Dolfijn 5	12 punten
	Dolfijn 6	11 punten

Hoewel er in de vijftiger jaren een goede start gemaakt was met het bridgespel, kan niet gezegd worden dat de ontwikkeling zich in de jaren '60 voortzette. Behalve de bekercompetities, de paren- en viertallen tournooien, die wel regelmatig plaatsvonden, bleef het bridgespel een geïsoleerde positie behouden. Een kort overzicht uit

[p. 55]

deze periode is:

Viertallen competitie 1960
Monkou/Van Eyck/Meyer/Van Eyck	12 punten
Winnaars van de bekercompetitie 1963
1. Fernandes/Mej. Gummels	1071 punten
2. Alberga/Pool	1071 punten
3. Wijnhoven/Huizinga	1062 punten
26 april 1964
Groep A Officierssociëteit	46 punten
Groep B Spes Patriae	78 punten
11 mei 1964 wisselbekercompetitie
Wijnhoven/Van der Meulen	345,5
December 1964 parenkompetitie
Wijnhoven/Van der Meulen	579
Parencompetitie 1965
Van Eyck/Koppel	504
12 november 1966 liefdadigheidsbridge drive Mevr. Koppel/Blufpand	189
Parencompetitie 1966
H. Pool/Meyer	468
Mollen/Sedney	466
Viertallencompetitie 1967
Gutz/Leeuwin/Tjon/Muskiet	97

In de zeventiger jaren vond wel een gestadigde ontwikkeling plaats. Suriname maakte internationaal kontakt en zodoende werd een doorbraak geforceerd.

Zo vond op zondag 29 december 1973 een belangrijke gebeurtenis in het Rode Kruisgebouw plaats. Voor de eerste maal in de bridge-historie nam Suriname aan een interland deel. Op die dag vond namelijk een interland tussen Suriname en Frans Guyana plaats. Suriname won dit tournooi met 15-6.

In de periode 1973-1975 kwam Suriname vijfmaal uit tegen Frans Guyana. De onzen wonnen 3 van deze ontmoetingen.

In 1976 werd voor de eerste maal een internationale tournooi georganiseerd, waaraan alle drie Guyana's deelnamen. Dit tournooi werd van 17-19 april 1976 in Suriname georganiseerd. Het verloop van dit tournooi was als volgt:

Suriname - Guyana	35-5
Suriname - Frans Guyana	2-34
Frans Guyana - Guyana	25-15

Frans Guyana kwam zodoende als winnaar uit de bus. In januari 1977 werd Hans Prade gekozen als voorzitter van de Surinaamse Bridge Bond en samen met zijn bestuursleden zou hij voor de internationale doorbraak zorgen. De eerste doelen van dit bestuur waren namelijk aansluiting te zoeken bij de Olympic Bridge Federation en de World Bridge Federation en deze doelen werden hetzelfde jaar gerealiseerd.

Tijdens de bridge kampioenschappen 1977 zorgde het dameskoppel De Boey/d'Hollosy voor sensatie, daar zij op donderdag 21 februari 1977 het eerste dameskoppel werd in Suriname dat parenkampioen werd.

Op vrijdag 6 mei 1977 vertrok een selektie van Suriname naar Aruba voor deelname aan de voorronde van het wereldkampioenschap bridge. Te Aruba werden gedurende 10 dagen wedstrijden van de zone Midden-Amerika en het Caraibisch Gebied gespeeld. Het was de eerste maal dat ons land aan dit tournooi deelnam en ook kan aangetekend worden dat het de eerste maal was dat Midden-Amerika en het Caraibisch Gebied als een zelfstandige zone werden beschouwd. De overige zones zijn Azië, Europa, Noord-Amerika en Afrika.

De Surinaamse delegatie bestond uit de volgende personen: Piet en Waded Sonneveld, Paul Kappel, Ewald Muskiet en 1t. kolonel Hein Leeuwin. Suriname eindigde op de 12de plaats. Winnaar van dit tournooi werd Venezuela.

Piet Sonneveld (foto De Ware Tijd)

Op 23 september 1980 vertrok een bridge-delegatie naar Valkenburg (Nederland) om van 28 september tot 10 oktober deel te nemen aan de Bridge Olympiade. Voor het eerst nam Suriname aan een Bridge Olympiade deel. De Surinaamse selektie bestond uit: Piet en Waded Sonneveld, H. Vos, G. Elias, E. Muskiet en S. Tjon A Tsoi. Suriname werd tijdens dit tournooi gediskwalificeerd, daar zij weigerde uit te komen tegen Zuid-Afrika, vanwege het rascistisch systeem in dat land.

In 1983 won Suriname voor de derde maal de wisseltrofee van de inter-Guyanese bridge kampioenschappen en werd eigenaar van deze trofee. Een overzicht van de gespeelde inter-Guyanese Bridge kampioenschappen is als volgt:

jaar	gespeeld te	winnaar
1979	Georgetown	Guyana
1980	Kourou	Suriname
1981	Paramaribo	Frans Guyana
1982	Georgetown	Suriname
1983	Kourou	Suriname
1984	Paramaribo	Guyana

In november 1984 vertrok een bridgeploeg naar Washing-

[p. 56]

ton D.C. om deel te nemen aan de Bridge Olympiade. De Surinaamse ploeg bestond uit Piet en Waded Sonneveld, George Elias, Jiawan Adhin en Siesen Tjon A Tsoi (reserve).

Er namen 54 landen aan dit tournooi deel en Suriname eindigde op de 39ste plaats.

In juni 1985 nam Suriname deel aan de Centraal Amerikaans en Caraibische Bridge kampioenschappen te Martinique. 13 landen namen hieraan deel en Suriname behaalde een 5de plaats. Het was de beste klassering van een bridge team uit ons land tijdens deze wedstrijden. In het verleden bereikten onze teams steeds een 8ste plaats.

De eindklassering was; Venezuela (284 punten), Columbia (238), Guaduloupe (223), Trinidad (232), Suriname (209).

Het Surinaams bridgespel belooft, gezien de ontwikkelingen, in de 90'er jaren betere internationale prestaties te zullen gaan leveren.