Lykzang, op het onverwacht afsterven van den verdienstelyken acteur J.A. Roos
(1800)–Naatje van Streek-Brinkman–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
[pagina 2]
| |
Wat naare rouwkreet treft myne ooren!
Men heft alom een' lykzang aan -
De smart dringt in Apolloos chooren,
'k Hoor niets dan doffe toonen slaan....
De dood, in 't heiligdom gedrongen,
Heeft ons een' kunstgenoot ontwrongen,
Die voor ons hart zo dierbaar was....
De roos, die in ons midden bloeide,
Met zachte en schoone verwen gloeide,
Ligt afgeknakt, verdord, in 't gras....
| |
[pagina 3]
| |
Laat vry uw oog hem traanen wyden!
Zyn jeugd, talent, en kiesch gevoel,
Niets kon zyn leven meer bevryden -
De wreede dood mist nooit zyn doel...
De roem is hem slechts nagebleven!...
Helaas! wat is toch 's menschen leven?...
Een schoone droom! - een waterbel!...
Die spoedig barst - ons doet ontwaaken -
Het bliksemvuur doet ceders kraaken,
De dood, helaas! treft even snel!...
Wiens oog kan door den sluijer dringen,
Dien 't noodlot voor 't gezicht onthoud?..
Wie kan den dood zyn zeis ontwringen?
Schoon 't hart op jaaren levens bouwt...
Wie onzer konde onlangs beseffen,
Dat zy uw' kunstgenoot zou treffen?
Toen hy, als grysäard afgemat,
Door 't geen de wreedheid hem deed lyden,
Zich door de vriendschap zag bevryden,
Als veldling uw tooneel betrad.
| |
[pagina 4]
| |
Wie zag den dood toen om hem waaren?
Wie drong reeds door de toekomst heen,
Dat hy hem naauw' één' dag zou spaaren,
En hem reeds volgde op al zyn treên?...
Maar zacht! - het voegt geen stervelingen
Om in Gods wys bestuur te dringen -
Daar alles op zyn' wenk geschied....
Laat ons hier 's menschen broosheid leeren,
Door ons gevoel zyne asch verëeren:
Een traan mishaagt de Godheid niet!...
Om wel te sterven, moet men leeven,
Gelyk ons rede en Godsdienst leert -
Aanhoudend naar de pligten streeven,
Waardoor men menschlykheid verëert.
Menschlievendheid en deugd betrachten,
Alom de bittre finart verzachten;
Waarvoor de wees en weduw zwicht. -
Wanneer natuur en liefde treuren,
Als zy haar banden zien verscheuren,...
Ziedáár, als mensch, ons aller pligt!...
| |
[pagina 5]
| |
En gy, Bestuurers van deez' tempel!
Door 't waar gevoel, dat u geleid,
Zo heiligt ge op deez' dag den drempel -
Ontsluit dien voor menschlievendheid -
Gy wilt haar hier en outer stichten,
Ontsluit elks hart voor tedre pligten;
God zegene u voor 't edel doel: -
Gy wilt een droeve weduw troosten,
Een teder offer voor haar oogsten –
Eer zy uw aller kiesch gevoel!...
N.C. BRINKMAN, wed. C. van STREEK.
Amsterdam, den 24. October, 1800.  |
|