Een ware geschiedenis voorgevallen te Rotterdam

[p. 1]

Een ware geschiedenis voorgevallen te Rotterdam.

Op een Aangename Wys.

Ziet dit Schildery,

En aanhoord myn lied hierby,

't Is voor Jong en Oud,

Het zy vry of reeds getrouwd;

Gy ziet hier voor 't begin,

Ware wedermin,

Van een verbonden paar,

In den Echt voor 't Trouw-Altaar,

En deze vruchten hier van,

Baard liefde tusschen vrouw en man.

Zy leefde zaam te vreê,

En haar man bekwaam ter Zee,

Kreeg hier een bezoek,

Maar het was een ong'luks vloek;

Men vroeg onder een flesch wyn,

[p. 2]

 

Haar man als Kapitein,

 

Op een groot Koopvaardy,

 

En een goed accoord daarby,

 

't Accoord kwam daad'lyk klaar,

 

Zelfs alhier met de eigenaar.

 

 

3

Nu kwam zyn droefheid,

 

Want nu neemt hy zyn afscheid,

 

Van zyn dierbre vrouw,

 

Die hy niet graag verlaten wou;

 

Hy drukte haar aan zyn hart,

 

Vol van liefde smart,

 

Maar hy heeft haar getroost,

 

Met hun lieve jonge kroost,

 

Maar door zyn oprechte min,

 

Wou deze reis niet in zyn zin.

 

 

4

Toen zy zyn in zee,

 

Kwam den Turk heel gaauw en ree,

 

Schip en Kapitein,

 

Moest by hem gevangen zyn;

 

Men bood eerst tegenstand,

 

Sloeg met stok en hand,

 

Maar door te weinig kracht,

 

Kregen de Rovers d' overmagt,

 

Zy bragten hem daar nog by,

 

In den Turkschen slaverny.

 

 

5

Nu wierd hy gebragt,

 

Geboeid geketend door 'n wacht,

 

In gevangenis,

 

Schoon het onverdiend tog is;

 

Dit noodlot viel hem zeer hard,

 

Denkt eens welk een smart,

 

Daar hy zoo een jonge bloed,

 

Vrouw en kind'ren derven moet,

 

Niet eens slegt of kwaad gedaan,

 

En in gevangenis moet gaan.

 

 

6

Den Turk die vond goed,

 

Te laten zoo 'n jonge bloed,

 

Der gevangnis vry,

 

Maar tot eeuwgen slaverny;

 

Den slaven meester heel wreed,

[p. 3]

 

Jaagt hem in het zweet,

 

Hy draagt geduldig zyn lot,

 

En aanbid d' algoeden God;

 

Dat hy hem verlossen zou,

 

Weer te zyn by kindren en vrouw.

 

 

7

Ziet het lotgeval,

 

God hem tog eens helpen zal,

 

Een Zee Kapitein,

 

Moest tog eens zyn redder zyn;

 

Ging naar de vrouw toen heen,

 

Toen begon 't geween,

 

Vol droefheid van de schrik,

 

Was zy op het oogenblik;

 

Maar ziet met veel mannekracht,

 

Heeft zy direct een plan bedacht.

 

 

8

Liefde tot haar man,

 

Hier door maakte zy het plan,

 

Om als man terstond,

 

Reizen tot zy hem wedervond;

 

Zy maakte zich gereed,

 

En als man verkleed,

 

Zoent zy hare kindren teer,

 

En zegt: uw Moeder! komt strak weer

 

Uw Vader! ik eerst zoeken zal,

 

Hemel! wat droevig lotgeval.

 

 

9

Zy kwam by haar Man,

 

Zyn slaverny zag zy dan,

 

Maar als vrouw zeer braaf,

 

Wierd zy by den Turk ook slaaf;

 

't Kwam by den Turk te pas,

 

Zyn verjaring was,

 

Borduurde zy hem een doek,

 

En deed den Turk een verzoek,

 

Hy vond deze doek zeer schoon,

 

Sprak: wat begeert gy? tot u loon.

 

 

10

'K bid, ô groote heer,

 

Schenkt dan tog myn man my weer

 

Als vrouw was 'k in staat,

 

Om te wagen deze daad,

 

Hy is myn beste pand,

[p. 4]

 

Door de huwlyks band,

 

Schenkt ons tog vergiffenis,

 

Hy myn echte man tog is,

 

Ons kindren nog hier by,

 

Zyn in Holland gelooft het my.

 

 

11

Zyn hart wierd doorweekt,

 

Toen die vrouw zoo bitter smeekt,

 

'K schenk uw man u weer,

 

Volgens beide u begeer;

 

Omhelsd nu aan elkaar,

 

Keerd naar Holland maar,

 

Leeft vrolyk wel te vreê,

 

Ik geef u den zegen mee;

 

Begrypt welk een vreugde klank,

 

Zy betuigden hem hunnen dank.

 

 

12

Nu naar Rotterdam,

 

Toen men daar 't geval vernam,

 

Alles in rep en roer,

 

Door de stad een vreugd rumoer;

 

Hunne kinderen terstond,

 

Huppelden in 't rond,

 

Zy huilde alle van vreugd,

 

En beschouwde hunne jeugd;

 

Zulk eene liefde op aard,

 

Is inderdaad wel benydens waard.

 

 

13

Vrouwen al te gaar,

 

Neemt hier aan een voorbeeld maar,

 

Trouw tot in den dood,

 

't Zy in vreugde of in nood,

 

Leeft men in zorg en druk,

 

't Is tog u geluk,

 

Dat men elkaar regt bemind,

 

Zoo men alhier een voorbeeld vind,

 

Als men maar zaam leeft te vreê,

 

Dan lopen alle zaken mee.

 

 

 

Wordt Gezongen en Verkogt door

 

SANDERT van STRATEN.

Te Amsterdam, by J. Wendel en Zoon.