Mengeldichten

[p. 94]

Op het graf van eenen dichter.

Hier ligt een rymelaer begraeven,
Of liever eenen rammelaer,
Die niet als Vondel, hoog wou draeven,
Maer Cats navolgen, plat en klaer.
Hy gaf zyn rymkens t'allen kanten,
Meest aen onkundige kalanten,
En, onder nederigen schyn,
Zogt hy van hun bestofd te zyn.
'T is spyt dat hy moet blyven slaepen,
Die Cats, zoo wonder! - na kon aepen.