Mengeldichten

De vrees en haer gevolg.

Een krygsknegt stond ten midden nagt,
Met vrees bevangen op de wagt,
Op eenen buyten post, alwaer
Den vyand nog was ver van daer.
Maer een gedruys verwekt zich dan
En joeg den schrik zoo in den man,
Die om zyn hert zoodaenig vat
Of hem de dood op d'hielen zat;
Hy nam dan zyn geweêr tot baet,
Als tot zyn eenig toeverlaet.
Het geén hy afschoót in de lucht
En steég voort beévend op de vlugt;
En schreeuwde zoo veél als hy kost
Ik hoor den vyand op myn post. -

[p. 93]

 

Terstond wierd den alarm geslaên,

 

Elk loopt en pakt de wapens aen:

 

Deéz' vlugt, die warren onder een,

 

Kort om, 't raekt alles op de been,

 

Want al wat nauwlyks gaen kon - liep,

 

Heel wakker, wyl den vyand sliep;

 

Doch deézen lag eene uer, twee, dry,

 

Van daer in zyne tenten vry.

 

Gelyk men dan bevond in 't end

 

Dat daer geen vyand was omtrent,

 

Dat al het roepen en 't geschreeuw

 

Ontstaen was doór wat ys en sneeuw,

 

'T geén met gedruys, doór 't dooyend weêr,

 

Zich stortte van de hoogtens neêr,

 

Dat den soldaet in de ooren klonk,

 

Wyl 't hert hem tot de teenen zonk;

 

Die doór dien scheut, by misgedagt,

 

Het alles had in roer gebragt. -

 

Zie daer, hoe eenen blooden held

 

Een legerschaer te schande stelt. -

 

Vertrouwt dan zulken schildwagt nooyt

 

De buyten posten, als het dooyt.