Mengeldichten

[p. 85]

Belachelyken toevlugt in gevaeren.

Hans kluppel voer op zee, alwaer
Een naekend onweêr, vol gevaer,
Het schip bedreég van allen kant,
De baeren vloógen tot in 't want.
Wyl ieder in dien bangen nood,
Moest worstlen tegen wind en dood,
Men neémt er plank of riem te baet,
Als tot een laetste toeverlaet;
Maer Kluppel ziet dat elk een stuk
Vat in dit dreygend ongeluk,
Dat men op 't een of ander hout
Tot levens redding zich vertrouwt;
Hy grypt een touw, dien lompen gast,
En bind zich aen het anker vast.