Mengeldichten

Op de vriendschap

Geliefde spruyt! zyt gy nog heden,

Op dit onzalig jammerdal?

Zyt gy ter wereld uytgetreéden?

Ik zoek vergeéfs u overal!

Gy zyt uyt ons gewest getoógen

By andre volken; of misschien

Als Themis 't aerderyk ontvloógen;

Want nergens zyt gy meer te zien!

'T is al verdeeldheyd dat wy speuren,

Bedrog en afgunst t'allen kant;

Waer doór uw zoete banden scheuren,

En twist en tweespalt blyft in stand.

O Hemeltelg! kom nog eens weder!

Beschouw het lydend menschdom toch!

[p. 82]

 

Dat smagtend in het stof te neder

 

Gekneld ligt, doór 't ontaerd bedrog.

 

O vredekweekster! wil ons helpen -

 

Verzoen den myter met de kroon:

 

Dus zult gy onze traenen stelpen,

 

Als 't oude recht klimt op den troon.

 

Ach! laet u zagte liefdebanden

 

Gevoelig dringen aen het hert,

 

Van die 't vermogen heéft in handen,

 

Opdat ons heyl herboóren werd! -

 

Maer 't zyn all' vrugtelooze reden;

 

Om niet is smeeken en geschrey;

 

Men moet den nyd het hert in treéden,

 

Versmagten met de woekery.

 

Dan zal die schoone weêr verschynen,

 

Die ons al hertsgenoegen gaf..

 

Doch, zon en maen zal eer verdwynen

 

Eer haet en baetzugt zinkt in 't graf..