Mengeldichten

Kinderlyke erkentenis op den verjaerdag der naemfeest van den geleerden en verdienstryken heer en meester Antonius Zilgens, binnen Antwerpen.

Verpligting noopt ons aen met eerbied en ontzag,

Om u dien lettergroet, ô Meester! toe te wyden;

Nu zich de Jaerfeest weêr hernieuwt van uwen dag.

Hoe wekt ge, Antonius, in ons een zielsverblyden;

Terwyl uw deugd en schranderheyd

Onz' zeden vormt, met nyvre zorgen;

Gy knoopt den avond aen den morgen:

Hoe heylzaem voed en stigt ge ons doór uw wys beleyd!

Wilt dan, voór deézen man, die tot ons welzyn waekt,

Den wierook der gebeên gestaeg ten hemel stieren;

Opdat zyn ievervuer, waer hert en ziel in blaekt,

Vast leéve in hem, tot hy zich eeuwig ziet laurieren.

Dit is den wensch van 't hert, dien wy

Uyt pligt en kinderlyk behaegen,

[p. 31]

 

Hem met dit offer op gaen draegen,

 

Tot een gedenken van zyns Naemsdag jaergety.

Van wegens de leerlingen.