Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op de heylige dagen van het geheele jaer
(1724)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijStemme: Schoonste Bresilida.
ICk leg in groot torment,
Ik ben aen u bekent
Uw vrient en gebuer,
Verligt mijn pijn een uer:
Aenhoert mijn kermen mijn geween,
Mijn droef, bitter, sugten,
Tusschen u genugten,
of is u hert van steen?
Gy verquist soo veel tijt,
Sonder ymants profijt,
En verteert so veel gelt,
Dat nauwlijks wert
| |
[pagina 48]
| |
getelt,
Laet gy doen een Offerhant:
Voor Vader, of Moeder,
Vrient, Suster, nog Broeder,
Die misschien om u brant.
Mogelijk sult gy haest zijn,
Ook in de selfde pijn,
Ontfangen sulken maet,
Als gy geeft met 'er daet:
Doet nu, 't geen dan sal zijn u wensch;
Wilt u nu erbermen,
Over 't droevig kermen,
Van uwen even mensch.
Denkt eens wat men al lijt,
Daer men niet en schelt quijt,
Daer 't ook al komt te bert,
En niet vergeeten wert,
Wy zijn op de pijn-bank geleyt;
De deur is gesloten,
Doet vrienden, doet open,
Toont u barmhettigheit.
Begreept gy wel ons vyer,
Gy haelt ons haest van hier,
Ik lijde groote pijn,
Ontfermt u over mijn,
Ik brand, ik brand og staet mijn by,
God sal het u loonen,
En ik sal ook toonen,
Dat ik u dankbaer zy.
|
|