Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op de heylige dagen van het geheele jaer

Van Caecilia.. Den 22 october.

't JAer brengt ons weer,
den Heere, ter eer,
Cecilias Feest,
Singt hoog en neer,
mans, maegdekens teer,
vrij minst en meest:
Singet haer witte kleeren, bepurpert met haer bloet,
Haer lauren, haer palmen, haer kroonen,
Waar mee den Heer zijn Bruyt heeft willen loonen.

Des Heeren Maegt,
nog jonk onbedaegt,
Door Voogden dwank,
Was nu besteet,
't was haer lief of leet,
Tegens haer dank:
Men hielt de Bruylofts-feeste, de Maegt droef totter doodt,
Met sugten, met tranen betogen,
Klaegde haer noot, God en haer suyver oogen.

Onder 't geluyt,

Van Orgel, van Fluyt,
Van Stem, van snaer,
Song Christus Bruyt,
stil son-

[p. 43]

 

der geluyt,

 

Van buyten, maer

 

Van binnen riep sy luyde al tot den hemel toe:

 

O Heer! wilt keere mijn vyanden,

 

Die ziel tot val, en lijf soeken tot schanden.

 

 

 

't Gebed was kort,

 

maer veyrig gestort,

 

Uyt liefde groot,

 

Des God te hant,

 

sond 's Hemels gesant,

 

Tot haren noot,

 

Daelt neder, gaet verkloeken Cecila,

 

mijn Bruyt, Haer herten, Haer oogen, haer monde,

 

Met moet gesagt, kragt tegen Hel en sonde.

 

 

 

Hier mee gelijk,

 

door 't mael en musijk,

 

De nagt belet,

 

't Geselschap scheyt,

 

de Maegt geleyt,

 

Naer 't Bruylofts-bedt,

 

Door twintig Camenieren, naer eys van haer geslagt,

 

Haer purper, van peerle, gout zware,

 

Leytse af, en blijft gekleet met sack en hare.

 

 

 

Maegden haest,

 

Van wonder verbaest,

 

Te roepen staen,

 

De maer terstont,

 

wert klaer verkont,

 

Valeriaen, komt binnen,

 

vint de Maget ter aerden in 't Gebed,

 

Hy smeekte, hy vreesde, hy brande,

 

Onroerig dog, regt als geknogt met bande.

 

 

 

De Maegt met moet,

 

den Edelman groet,

 

Spreekt moedig uyt,

 

Siet wat gy doet,

 

roert hant nog voet,

 

Aen Christus Bruyt,

 

't Is seven Jaer geleden dat ik hem gaf mijn trouw,

 

Des sont hy, terstont my, om te weeren,

 

Een Engel, die bewaert ziel en lijf in eeren.

 

 

 

Luyster niet meer,

 

de Maegt hout haer eer,

 

Tot 's vyant roof:

 

De Ridder mee,

 

Krijgt palm-kranssen vree,

 

Door 't waer Geloof,

 

Dat zy na weynig dagen bezeg'len met haer bloet,

 

Dus singt, nu speelt, springt, nu meere,

 

Tot glory Godts, Cecilia ter eere.