Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op de heylige dagen van het geheele jaer
(1724)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijStem: O hooge Jupiter, ô lieve vader.
GY wijse Koningen komt gy reysen,
Op het gesigt van eene ster;
En hadde gy geen duysent gepeysen,
Het lant van Juda is soo ver,
Kost gy soo derven, uwe soete lust?
En gaen heen swerven,
naer een vreemde kust?
In kou en groot onrust.
En hadde gy geen droevig' gedagten?
Als u de sterre eerst verliet?
Hoe derfde gy Herodem wagten?
En kende gy zijn wreetheyt niet?
Een Konink vragen,
naer den regten Heer,
Is 't leven wagen,
Het stryd veel te seer,
Tegens een Tyrans eer.
Neen, so haest Gods ligt ons quam stralen,
Spoeyden wy ons flucx op de reys;
Wie Gods roep volgt,
en kan niet falen,
't Is altijt vreede ende peys,
Souden wy vreesen in Jerusalem!
De Scriben wesen ons naer Bethlehem,
G'lijk heeft Gods woort een stem.
O waert gy niet gants g'heel verslagen,
Als de Ster boven 't Stalleken stont,
En dat gy in wint en Noortsche vlagen,
Een Jong gebooren kintje vont,
Kost gy u buygen voor dat kintje teer,
Dat gy sagt suygen,
| |
[pagina 5]
| |
deet gy hem de eer:
Als aen u God en Heer.
Geen menschen Tongen kan het uit spreken,
De blijdschap die ons hert ontfonk,
door al de suyvere Minne-treeken,
En 't geen uyt 't Godd'lijk wesen blonk,
Schonken ons gaven,
seyde groten Heer,
Siet hier u slaven,
't is al ons begeer,
Te sterven voor u eer.
|
|