Beleazar

[p. 5]

Toewying aan de dichtlievende beminnaren des vaderlands.

ô Neêrlands waardig Kroost! myn dierbre Landgenooten,
Die in 't verward geschil der trotse Waereldgrooten
Rechtschapen' wenschen vormt voor 's Lands vervallen staat,
En 't wezendlyk vermaak der Dichtkunst niet versmaad!
Het voegt my dat ik U myn' Beleazar wyë.
Hy, die een' afschrik heeft van 's Vaders knevlaryë,
Die onderdrukte Prins, door Narbals deugd geleid,
Dat staatsjuweel, verdient uw mededoogendheid;
En zal ontwyfelbaar uw' geest tot blydschap nopen,
Wanneer het Tyrisch Volk met zekerheid mag hopen
Het Ryk hersteld te zien in zyn' alöuden stand.
Niet minder hope uw zucht voor 't kwynend Nederland,
Dat 's Hemels voorbeschik, door's Lands getrouwe Vaders,
Ons Tyrus, fel gedreigd door listige Verraders,
Ons dierbaar Vaderland, aan 't krygsgevaar ontrukk',
De ware vreê herstelle, en 't oude koopgeluk!

F. v. STEENWYK, de Jonge.