|
| |
Derde Handelinghe, Tweede Uytkomst.
Sidonia. Galtasar. Gundastes. Darayde. Lardenie.
NV seght de boodschap daer ghy zijt om uytghesonden,
Volvoerende de last dien ghy hebt onderwonden.
De Koning van Gaza en Bugie die zend,
Ons beyden aen u om een saeck u wel bekend
D'eerst eyscht dat ghy hem tot u man gelieft te trouwen,
Soo sal hy weder u voor sijn Monarcha houwen.
En d'ander dat ghy hem u schoone Dochter gheeft,
Waerom hy oock verdriets ghenoegh geleden heeft.
Soo niet, ontbiedens u, dat ghy twee stoute Ridd'ren
Sult soecken, die met ons, (voor wien de Reusen zidd'ren)
In een besloten Kamp voort treden in't ghevecht,
Om door hun krachten te verdedighen u recht:
En soo u Ridders ons met Wapens overwinnen,
Ons Princen stellen dan hun eysch uyt hare sinnen:
Daer zijn hun zeghels, dat sy sullen nimmermeer
So veer ghy ons verwind, u komen quellen weer.
Maer soo ghy desen strijd niet willigh wilt aenvaerden,
Word ghy door ons ontseyd ten vyere en ten swaerde.
Voorwaer de Koningen zijn seer onheusch en rouw,
Dat sy met lout're kracht, dus trachten mijn, een Vrouw,
| |
| |
Te dwinghen tot haer wil, dan doch de tijd sal leeren.
Vertreckt, ich sal my wat beraden met mijn Heeren.
Beraet u wijsselijck, en neemt de Princen aen,
Soo hoeft ghy in 'tghevaer niet vande strijdt te staen
Ick achte dat ick ben tot ongheluck gheboren,
En dat den Hemel is gantsch teghen my versworen.
Het eene droeve ramp is naulijcx van mijn deur,
Of't ander ongheluck dat klopt daer weder veur.
Onsaligh Koningin, wat sult ghy nu aenwenden?
Ghy zijt nu al u hulp en al u raed ten enden.
Eer ick met Bruneon mijn Echt te buyten gingh,
Ick sweer, dat ick mijn selfs eer aen een boom verhingh,
En soud ick d' ander hond mijn lieve Dochter gheven,
Ick namse liever selfs met dese handt het leven.
Helaes! wat sal ick dan? de Kamp-slagh nemen aen,
Wat Ridder is soo stout die sullicx derf bestaen?
Me-Vrouw, ick bid u wilt soo voor de strijt niet vreesen,
Soo veer het u belieft ick sal den eenen wesen,
Die om u dienst te doen sal nemen by der handt
De strijdt met een van tween, tot welvaert van het Landt.
Me-Vrouw: Darayde is oock tot de strijd gheschapen,
Ich heb my van Ionghs aen gheoeffend inde wapen,
En ben gesproten uyt een Landt, dat my toelaet
Soo wel als alle Mans de Ridderlijcken staet.
Dus soo Florarban my die Ordere wil gheven,
'k Sal met hem inden strijd dan sterven ofte leven.
Ick doe u beyde seer bedancken voor de deughd,
Die ghy my hier betoond in 't bloeyen van u jeughd.
De nood die is alleen de toetsteen van de vrienden,
Waerop men sien kan wie de meeste gonst verdienden,
En daer op toets ick u, en ick bevind u trouw:
Maer ghy Darayde, ach! ghy zijt een swacke Vrouw,
Ick had seer groote hoop, soo veer als uwe krachten,
Soo krachtigh waren als de gonst van u ghedachten.
Maer d'wijl dat niet en is, ick bid u laet het naer,
Want ick niet garen u sou stellen in ghevaer.
Me-Vrou, ghy kend my niet, al schijn ick schoon geen krijgher,
'k Sal om Dianae wil noch vechten als een Tijgher.
Ick bid de Ridder maer dat hy soo veel wil doen,
Als my de Ridderschap te gheven voor den noen,
Soo wil ick morghen vroegh met hem hun beyd bevechten,
En wesen eeuwigh een verweerder uwer rechten.
So veer 't den Koningin gelieft, manhafte Maeghd,
Het is een sake die my wonder wel behaeghd.
| |
| |
Heer Ridder ick beveel mijn saeck u en de Goden:
Want ick u beyder hulp heb rechte voort van noden,
Darayde, by soo veer ghy wilt een Ridder zijn,
Ghy sult het worden beyd met wil en gonst van mijn,
En soo ghy beyde wilt u mijn Kampvechters toonen,
Ick hoop met alle gonst u diensten te beloonen.
En wat de rest belanght (ghelijck ick heb gheseyd)
V ende Goden word mijn sorghe op-gheleyd.
Wel moedighe Princes, wy sullen van u saken
Naer uwe wil en wensch, een goeden eynde maken,
Op dat ik u versorgh van 't geen u noodigh zy.
| |
Vertooninghen.
Daer de Koninginne verselschapt met Florarban ende Lardanie, Galthasar en Gundastes de Krijgh aen seyd.
I.
Sidonia vertroost door de Manhafte reden
Van Phoenix en Darayd, steld haer ghemoed te vreden,
En seght den broeders de ghe-eyschste stryden aen,
Als Ridders hebbende om haer te weder-staen.
Galthasar en Gundastes op hun knyen legghende, willende Sidonia d'handen kussen: sy schoor-voetende.
II.
Dees Ridders zijn verheughd, sy achtend al ghewonnen,
En groeten haer, eer 'tspel ten halven is begonnen,
Door Gaze Koningin, weshalven sy verstoord
Vertreckt, en teenemael niet na haer reden hoord.
Darayde word van Florarban Ridder gheslaghen, Sidonia gord hem het Swaerd, Lardenie de Spoor.
III.
Hier wordt Darayde tot een yeder eens behaghen
Seer treflijck Ridder van Florarban eerst gheslaghen,
De Koningin gord hem het swaerd dat vlymich snyd,
Tot teycken van haer gonst, selfs aen zijn jonghe zyd.
De Vechters alle vier houden hun bloote Degens kruys wys over malkander, Sidonia steeckt haer twee voorste vingers op.
IIII.
De Vechters alle vier beloven hier in 'tvechten,
Te onderhouden de ghewoonelijcke rechten.
Sidonia belooft by Eed' dat haer voor al,
Noch in, noch na de strijd ghelweld gheschieden sal.
|
|
Auteursrechtvrij