De lagen van d' onreyne Hel.
End' of uw' lamp oyt quam t'ontbreken,
Versorghen datse weer ontsteken
Magh worden door een Hemelsch' licht.
En stoptse dan weer met geen mudde;
Maer steldse, dat des Heeren kudde
Daer doo r verklaerd werd en gesticht.
't Gebeurde min noch meer: hy hoede
De Schapen Christi, met de roede
Van Cantelbergh, by daegh by nacht,
Tot dat sijn onbedurve leven
Verjaeght, verbannen en verdreven
Wierd uyt de Stoel, door 's Koninghs maght.
Na Vranckrijck, daer hy werd ontfanghen
Met Thomas, als hy over langhe
Oock lopen most te Pontigny:
Egmonde Frater! weest te vreden
Eer langh sult gh'u ter selver stede
Des Hemels vinden neffens my.
Dus Thomas. Als hy hem quam groeten;
En na hem trock sijn held're voeten,
Die hem den ballingh kussen wou:
Met vaste troost, dat hy daer vooren,
In 't middel van Goods uytverkoren,
Eerst daeghs, sijn wanghen kussen sou.
Nu veel gelucks, o blom der mannen!
Gh'en blonckt noyt claerder als gebannen,
Den Tempel sloegh noyt dierder munt.
Maer nu den Hemel u gegeven
Wat rijckers heeft, in 't ander leven,
Zoo toondt dat ghy ons oock wat gundt.
Nota, S. Eucherius Bisschop van Lyons, te samen met S.
Cesarius van Arles, worden gheviert den 16. November,
wiens Lofsangh men vinden sal op den 27. Augusti.