Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1052]
| |
En siet met wat ghelijck
Ghy u-luy hebt gescheyden
Van 't eerste Christen woord,
Daer u wel eer mee weyde
Den goeden Willeboord?Ga naar margenoot+
Of seker, wilt g'hem nommen
Bequamer op de nood,
Die hem tot u dee kommen
Uyt Eng'land, Willigh-brood,
Uw' honger was 't die kermde
Om 't brood des Paradijs;
En Godt hem uw's ontfermde,
Met geestelijcke spijs.
Door Willibrordus handen:
Die s'u, niet uyt verband,
Maer willigh' offerande
Quam voeren aen de strand:
Van Sergius gesonden;
Die d'onbewoge staet
Bediende in die stonden,
Van d'oppersten Prelaet.
En wildy 't noch besondert
Van jaer, en van persoon?
't Was in 't jaer seven honderd,
Wanneer d'Oost-Fransche Croon
Wierd van Pipijn beesten,
Die 't edele Casteel,
Doe Wiltenburgh geheten,
Aen 't Bisdom gaf te deel.
En hy die u bewoorden
Qyam 't Goddelijck verbond,
Was een die onder d'oorde
Van Benedictus stondt.
Hy boude tot exempel
Sijns leeringhs, wel bequaem,
Den alder eersten Tempel,
Op Sinte Martens naem.
| |
[pagina 1053]
| |
Hy dee de Go'on vervaren
Van marmer en van hout;
Hy slechte haer Autaren
In 't oude Schaken-woud;
En dede die bekeeren
Al om door 't gansche land,
Om God daer op te eeren,
Met beter offerand.
Dit tuyght noch heen ten daghe
(Al is het langh geleen)
Die hy plagh mee te draghen,
De stomme Autaer-steen;
Wanneer hy u gingh preken
't Geloof, van Stad te Stad,
O steen! wie kan uytspreken
De waerde van uw' schat?
Sy word noch t'Epternaken,
Getrouwelijck bewaert,
Om d'opgeblase kaken,
En d'onbeschaemden baerd
Der Kett'ren, t'overtuyghen;
Als sy met groot misbaer,
De waerdigheyd beguyghen
Van 't Christelijck Aetaer.
Beguyghtse vry: maer leyder!
Gedenckt dat ghy bespot
Den Herder, en den Weyder,
Die uw' den waren God
Heeft 't eerste leeren kennen.
En siet dan eens hoe stout
Ghy zijt, te durven schennen,
Het geen hy heeft ghebout.
Voorwaer na dien ghy lastertGa naar margenoot+
Sijn leeringh, al te klaer;
Zoo toont ghy wel verbastert
Te wesen van uw' Vaer.
'k En kan 't niet anders nommen;
| |
[pagina 1054]
| |
Want die sijn oorsprongh scheldt,
Hoe seer hy soeckt te mommen,
Sijn eygen schennis meldt.
Ghy voert noch arme schapen!
(Men weet wel in wat Syadt)
Een flessche voor uw' wapen,
Die Will'boord daer vergat.
Maer is het oock wel rede
Te voeren noch sijn fles,
End' efter te vertreden
Sijn nagelaten les?
Ja selfs in uw' Cronijcken
Te schrijven hoe, en wat;
End' even wel te wijcken
Van sijn gewesen pad?
Maer hoe gh'u gaet berommen,
Hoe heyligh gh'u vernaemt,
De steenen en de stommen
Die maken u beschaemt.
Oorlof! o Battavieren!
(Dit's boven het dosijn)
Gelijckt eens de manieren
Die meester Ian Calvijn
Gebracht heeft in uw' steden,
By die van Willeboord:
En onderscheydt dan mede
Eens tusschen woord en woord.
Wat dronckaerds heeft Geneven,
U sober oyt gemaeckt?
Wiens overspeligh leven
Gereynight? Neen men braeckt
Niet anders uyt dan haten,
Dan vleesch, dan bloed, dan roof,
Sindt datmen heeft verlaten
Het Catholijcken geloof.
Roept vry: quaed ey, quaed kuycken!
Waerdeert, en gist vry uyt,
| |
[pagina 1055]
| |
De vruchten vande struycken;
En seght met goed besluyt:
Of wy zijn nu bedroghen,
En jammerlijck verkeert;
Of ons is eerst een loghen
Voor't waer geloof geleert.
Maer dit en kan niet wesen:
Want (naer geschreven staet)
Het alder-eerste zaed.
Ziet toe dan goede uyden!
Uw' goedheyd werd misbruyckt,
En voor oprechte kruyden,
Niet dan fenijn gesmuyckt.
Och houdt u vast aen 't oud,
Het eerste is 't goede zaed
Dit's Willibrordus raed.
|
|