Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE FLORENTIUS, van Straesburgh.
VII. November.

Stem: Nymph laet ons met malkanderen gaen.

[p. 1047]

STraets-burgh! hoe komt dat 't oude gheloof,
U wijlen gepreeckt by d' heylighen Floris,
Nu schier boos door een vrywillighen roof
Geschonden, verslonden, en leyder! te loor is?
Is 't Wolf, of Vos, of Tyger, of Beer,
Die dus den wijngaerd leggen ter neer
Dorst van soo machtigen Heer.

Te recht mooght ghy het ketters-geweld
Van Luther, van Zwingel, van draeyende geesten,
Door wien men 't huys des Heeren ontsteldt
Dus siet, vergelijcken by bloedighe beesten.
Want Tyger, Leeuw, met alle de rest
Misdoen maer goed, en leven, op 't lest;
Maer dese schennen u 't best.

Men vyerdt noch wet, noch Godes Autaer,
Geen heyligh is veylig; geen offer magh blijven.
De Monicken reyn, de Nonnen eerbaer.
Verjaegtme, of maecktmen tot manne en wijven

[p. 1048]

 

Men vind noch deughd, noch deugdelijck werck.

 

In 't kort, men siet schier teycken noch merck,

 

Van onser Vaderen Kerck.

 

 

 

Maer dienaer Christi Sinte Florent!

 

Aerts-Bisschop van Straetsburg, die, naer ick bevinde

 

Beschreven in uw' ware Legend,

 

De bloedighe Dieren kont temmen en binden

 

Zoo vast, dat sy, hoe wild, en hoe fel,

 

S'oock waren, niet en dorsten uw' Cel

 

Verlaten, om uw' bevel.

 

 

 

Krijght nu weer van d'almaghtigen God

 

Genade; om dese baldadighe Dieren;

 

Die Christus Tempel stellen tot spot;

 

Die Autaer, die Souter, die alles schoffieren,

 

Te dwingen; of te moghen vertreen.

 

Of seker maeckt hen, door uw' gebeen,

 

Weer menschen soo als voor heen.

 

 

 

Ja die uw' mantel hanghen, wel eer,

 

Kondt aen de goud-geluwe stralen der Zonnen;

 

Verbidt hen, den barmhartighen Heer,

 

Een straeltjen des Hemels, daer door hen verwonnen

 

Den duyster werd, en 't blinde gesight

 

Geopent op het klare beright

 

Van een soo helderen licht.