Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 1033]

S. Carolus Borromeus, Cardinael ende Aerts-Bisschop van Milanen.
III. November.

Stem: Bien heureus est un ame. pag.663.

DEn hoogh geboren Carel
Uit Borromeus geslaght,
Op een te schoonen parel
Gewurpen 't hoogh gedacht:
Nam inde sin,
Daer voren te verlaten
Sijn Hof, sijn hooghe staten,
En weelden niet te min.

't Was hier de gunst des Heeren,
En namaels Godes huys:
Daer voor hy koos t'ontbeeren,
Op 't spoor van Christus Cruys,
Al wat op d'aerd
Vermaeck'lijcks wat te vinden.
De parel die hy minde
Docht hem die prijs wel waerd.

Zoo't meerendeel der menschen
Doorgaens, na rijckdom rast:
Zoo saghmen Caar'lum wenschen
Daer van te sijn ontlast.
Des hy als niet
De rent van vijf Proostdijen,
En twaelf rijck' Abdijen,
Ten lieven danck verliet.

Bleef niet te min behouden
De eer des rooden Hoeds:
End'op dat door hem soude
Gheschieden noch meer goeds,

[p. 1034]

 

D'Aerds-Bisschops Staf,

 

Die in voorleden daghen,

 

Ambrosio te draghen,

 

De gunst des Hemels gaf.

 

 

 

 

 

Hier hoeden hy de schapen

 

Sijns lieve meesters mee:

 

En waeckte, sonder slapen,

 

Om sijn bevolen vee,

 

Na moed, en maet

 

Van d'alderbesten Harder,

 

Ter deughden, en noch verder

 

Te brenghen vroegh en laet.

 

 

 

Al wat hem quam beweghen,

 

't Was pest, 't was melesoen:

 

Hy liet hen niet verleghen,

 

Hy quam hen selver voen

 

Met troost, en met

 

Lichamelijke renten,

 

En hulp van Sacramenten,

 

Na Christus lieve wet.

 

 

 

Het stichten nam geen'ende

 

Van Kercken over al;

 

Van huysen voor d'ellende

 

Der mensech, geen getal.

 

Aen d'armen boodt

 

Hy 't eerste, end' het leste:

 

Voor hem bleef niet ten besten

 

Als water en droogh brood.

 

 

 

Van buyten in scharlaken,

 

Van binnen gingh hy kael.

 

Om onderscheyd te maken,

 

Van 't geen den Cardinael

 

Te draghen stond;

 

Dit is, sprack hy, ter eeren

 

Den hoogen dienst des Heeren:

 

En dat past op mijn sond.

 

 

 

Hy sliep niet dan vier uren;

[p. 1035]

 

En dat niet dan op berd.

 

Hoe kon den Eelman duren,

 

Een rust, soo kort, soo hard!

 

Ja dat noch wel

 

De reste gingh te boven;

 

De slaghen ende kloven

 

Van sijn bebloede vel.

 

 

 

Och Carel! dit gaet buyten

 

De schreef, u leven end.

 

Maer helpt ons eerst besluyten

 

't Concilium van Trent,

 

Om stracks daer na,

 

Voor ons misdaed, in 't midden

 

Der Heylgen te verbidden

 

De Hemelsche gena.