Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele– AuteursrechtvrijStem: Weest Nimph gegroet. pag. 616.
CArthuysers Bruyn! waer toe in een tuyn
Besloten u, van soo hoogen ghebergt?
Dit 's uw' natuer al te seer ghetergt.
De middel-maet hout sekere staet.
Een mensch is toch een geselschapigh dier.
Dus laet uw' kluys, en kom wed'rom hier.
Neen joncker, uw' praten,
Al luyd het vry soet,
En doet my niet laten
Mijn schuldighe boet.
Ick loop uyt de menschen, vol arge list,
En leef inde Bosschen met I'annes Baptist.
Een vreemde saeck! dat ghy van de spraeck,
Die u door de scheppingh Goods is verleent;
Uw' tongh onthoud, end' uw' lippen speent?
Hier in toch leydt// het recht onderscheyd,
Door wellick dat schier den reed'lijcken aerd,
Werd van het spreaeck'loose dier geschaert.
De tongh (dit 's de reden)
Door al te veel praets,
Kan d'oorsaken smeden
Van al te veel quaeds.
End' ick die hier over soo menighmael viel:
Bewaer ick mijn mond, zoo bewaer ick mijn ziel.
| |
[pagina 949]
| |
Maer 't valt te swaer// den rugge met haer
Te kleden, daer ons den Heer soo beleeft
Sijn wol en webbe gegeven heeft.
Waer toe uw' le'en dan soo scharp doorsneen?
End' hoe sal een die sich sellifs misdoedt,
Een ander oyt kunnen wesen goed?Ga naar margenoot+
Ick straffe mijn leden,
En maeckse te slaef;
Op dat ick de reden
Behouden sou gaef.
Het vorder bevraghen, te Ninive gaet:
Wat dat hen de hayre kle'en hebben gebaet?
Waer toe den disch, seght noch eens, met visch
Zoo magher bereyd? en waer u niet bet,
Somtijds wat vleesch, na gemeene wet?
Het visschen staegh// verslijmt u de maegh.
Waerom dan het leven soo geavontuert?
Dat altijd loopt, niet te langh en duert.
De Tafel Baptistae,
Zoo groot by den Heer,
Die noyt en vischte,
Beschaemt my te seer.Ga naar margenoot+
En beter sey Paula: de maegh wat geleen,
Dan of ons de gaefheyd der zielen verdween.
Is 't dan van noo// zoo scharp en zoo snoo
Te leven als ghy, voor yegelijck een,
Om inden Hemel te moghen treen?
Dit waer te strengh// dit pad waer te engh.
End' alsmen all' in een Klooster wou gaen,
Hoe zou de wereld dan blijven staen?
Daer voor is gebeden.
Het water dat valt
Te seer na beneden,
Hoe datmen 't bewalt.
Het geestelijck leven word niet dan gera'en;
Maer ick koos het sekerste voor een waen.
End' op dat ghy mooght weten wat my
| |
[pagina 950]
| |
Beweeghde, om door de pijnlijcke baen
Van mijn Catuyssersche Cel te gaen?
Het was 't gevaer 't welck my van een baerGa naar margenoot+
Eens grooten Doctoors, met schrick'lijke smart
Geboesemt was in 't benaude hart.
Eens Doctoors, de welcke
Dat binnen Parijs,
Van yder, van elcke,
Gevoerd had de prijs
Van wijsheyd, van deugden, van alle de rest;
Tot datmen hem soude begraven voor 't lest.
Een droevigh end// ick wasser present
Terwijl datmen de Vigilien songh,
En 't lichaem als uyt een slaep ontsprongh.
En met een groot// gevoel van de nood,
Het hoofd weynigh op gebeurdt uyt de baer,
Riep aen 't Gemeent, 't welck daer te gaer
Stond vermenighvuldight,
Van meester te knecht:
Och! ick ben beschuldight
Voor Godes gerecht.
En dat tot drie keeren, tot God hem gebood,
Het vonnis te melden van d'eeuwighe dood.
Hier mee terstond, 't onsalighe pond
Begraven helaes! in 't Esele graf,
My wel met redenen oorsaeck gaf
Te nemen merck, op alle mijn werck;
Om door een volmaeckter leven te gaen,
Als ick tot dier tijd toe had gedaen.
Hier over zoo vluchte
Ick na de Woestijn,
Om daer te versuchten
De boosheyden mijn.
En met dit bescheyd, so voleynd ick mijn lied.
En wildy 't niet volge, besmaelt het dan niet.
|
|