Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 934]
| |
De wraecklust hem bekoorde.
't Was niet dan roden haet;
Die, met sulcken harden wee,
't Leven hem misbruycken dee,
Van d'heylighsten Prelaet.
Helaes! het Bisschoplijck gemoed,
Gesien dat hy de woningh
Met ongerecht van goed en bloed
Beswalckte vanden Koningh:
Had door sijn goe vertoningh,
Zoo veel te weegh gebragt:
Dat den aldersnoodsten man,
Wel te recht, geset was van
Sijn Major-domsche maght.
't Was wel: zoo langh als Childerijck
Den Koningh, bleef te lijve:
Maer als de dood nu 't Fransche Rijck
Aen Dierrick had doen blijven;
Quam Ebroijn te stijven
Weer sijn voorgaende staet.
En met eenen (zoo 't gebruyck
In de Hoven is) de struyck
Van sijn besworen haet.
Mids desen trock hy na Authuijn,
Daer Godes knecht geleyde
Door bergh, door dal, door geest, door duyn,
Sijn vee, na Christus weyden.
Sa, sa! nu moet ghy scheyden
Van leven, en van Staf.
Riep hy met groot gedruys,
Lopende door 's Bisschops huys,
Tot dat hy hem op gaf.
End' als hy hem nu had verheerscht,
Zoo deed' hy hem af knippen,
Met een geslepe schaer/ voor eerst
De tongh, en bey de lippen.
Tyran! de hardste klippen
| |
[pagina 935]
| |
U baerden. Rijckt de schoot
Nu met een van Godes vrind,
Die hem dus mishandeld vind
Met Rosen hoeden rood.
Neen: zulcks en gunden hy hem niet;
Voor dat hy wierd gedrongen
Van schaemt, als God den Bisschop liet
Weer spreken sonder tonghe.
Man Goods! Nu is voldonghen
U crimineel proces.
Gaet, en windt de hooghste kans
Vande Martelare-krans,
Nu niet dan door een mes.
|
|