Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 923]
| |
'k Hoor al om de boden
Met trompetten noden:
Staet op en komt dooden
Voor 't oordeel Goods.
Dus riep hy, die wy huyden vyeren,
Ieronymus, een heyligh man.
Hoe moghen wy verwurpen dieren,
Wel vreesen, en wel roepen dan!
Den vrind des Heeren nam geneughd
In geenigh dingh, als in de deughd:
Daer wy t'allen stonden,
Leven ongebonden,
Schier in alle sonden,
Van d'eerste jeughd.
Helaes! waer sal ons aensight blijven!
Sijn leven was niet dan gebedt,
Van vasten, waken, lesen, schrijven,
D'Hebreeusche, en de Grieksche wet.
En recht oft dit noch niet genoegh
Waer om te stillen sijn gewroegh,
Liep hy uyt de steden,
Na de eenigheden;
Daer hy scharpe kleden
Aen 't lichaem droegh.
Hier sliep hy op de harde aerde,
Hier lee hy kou, hier lee hy dorst.
Hier at hy gras van rauwe kaerden,
Hier sloegh hy voor sijn naeckte borst.
Hier won hy hel, hier won hy vleysch,
Hier vocht hy voordeel reys op reys;
Tot dat hy ter schande
Kreegh al sijn vyanden;
End' uyt Godes handen
Een staghe peys.
Ieronyme! komt uyter muyten,
Verlaet u bosch, verlaet uw' hut;
't Is scha soo grooten licht te sluyten
| |
[pagina 924]
| |
In d'enghte van een koren-mud.
Treckt na de Stad, en wild u spoen,Ga naar margenoot+
De groote koy te helpen hoen;
En haer na de giften
Goods, met uwe geschriften,
Rond-om aende Stiften
Wat dienst te doen.
Maer wat? den man was nau gekomen,
Of 't groot gewoel verveelde hem.
Des trock hy met verlof van Romen,
Na't Steedtjen toe van Betleem.
Na Betleem, het kleyn gehucht,
Daer van een Maeghd de reynste vrucht
Wijlen was geboren;
End' onlanghs te voren
Paula had verkoren
Tot een toevlucht.
Toevlucht daer van sy geen van beyden,
Als door een langh verwachte dood,
En souden komen te verscheyden:
Door middel van de liefde groot,
Die sy-luy droeghen tot de stal;
Daer't Heerschap van 't geschapen al,
Mensch in was geworden,
Als de liefd' hem porde,
Zich met vleesch t'omgorden
In 't aerdsche dal.
Ja selfs de dood, kon hem beroeren
De Bethleemsche liefde niet.
Des hem Heer IESUS oock vervoeren
Te samen met sijn krebbe liet
Na Romen: daer sijn droogh gebeent',
Zal rusten middel in 't gesteent,
Neffens d'arme krebbe,
Doecken, ende webbe,
Tot haer God sal hebben
De ziel verleendt.
| |
[pagina 925]
| |
God-zaligh man! terwijl uw' leden
Hier leggen in soo lieven graf:
Zoo krijght ons door uw' goe gebeden,
Dat wy de wel verdiende straf
Der sonden, moghen maken goed,
Door vruchten van oprechte boet.
Volgende de schreven,
Die ons sijn gebleven
Van u heyligh leven,
Met goede moed.
Nota, S. Sophia en haer Dochteren Fides, Spes, Charitas, worden gheviert op den 30. September, wiens Lofsangh gy vinden sult den 1. Augusti. |