Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE WENCESLAUS, eersten Koningh van Bohemen.
XXVIII. September

Stem: Wy willen de Mey gaen houwen. pag. 806

WEnceslaë! die d'eersten Koningh
Van Bemen waert, maer in Goods Hof
Bespannen zijt met rijcker kroningh;
Ontfangt ten danck, den g'ringen lof,
Daer mee wy huyden u vercieren:
Terwijl u Christus hoogh Autaer
Omhanght met Roosen en Laurieren,
Naer waerde van een Martelaer.

Des heylighs Vader was gesturven,
Na latende twee zoonen: daer
Den jonghsten, leyder! af bedurven
Wierd van sijn boose Moeder. Maer
Danck heb des Groote-moeders seden,
Die vanden oudsten Wencesla
De teere jeughd, opvoeden dede
In alle deughd, door Goods gena.

Den armen was hy seer weldadigh:
Hy kleedde scharp, hy leefde kuys,
Hy vaste, waeckte, gingh gestadigh
Geladen met sijn Meesters kruys.
By daegh te Miss', by nacht te Metten:
En dickwils barvoets door de snee.
In 't kort! 't was niet dan na de wetten
Des Heeren; wat hy dacht of dee.

[p. 917]

 

Maer sonderlingh werd hy gedreven

 

Tot d'eer van 't hooghste Sacrament.

 

De Miss' te dienen, was sijn leven;

 

D'Autaren bleef hy staegh ontrent.

 

Ja ploeghde, zaeyde, maeyde wacker

 

De tarwe, met sijn eygen hand;

 

En badt om selfs te zijn den backer

 

Der brooden van Goods offerand.

 

 

 

Mids dien verrijckte God sijn seghen,

 

Zoo wel in voorspoed als verdriet,

 

Zoo seer, dat hy in al sijn weghen

 

Hem door twee Eng'len hoeden liet.

 

Het bleeck te klaer, voor sijn vyanden,

 

En voor den Keyser insgelijcks:

 

't Welck hem de scepter gaf in handen,

 

End' oorsprongh was des Beemschen Rijcks.

 

 

 

Vive le Roy! dat eeuwigh duren

 

O Wencesla! uw' kroningh moet.

 

Maer neen! 't zijn hooger avonturen,

 

't Is grooter eer, 't is rijcker goed,

 

Het welck ghy soeckt. En siet daeromme

 

En wou hy sich uyt ned'righey

 

Alhier noyt Koningh laten nommen,

 

Op hoop van meerder Majesteyt.

 

 

 

Naer sijn geloof hem oock geschiede.

 

Hy kreegh een kroon van 't schoonste rood:

 

Want 's Moeders listen hem verrieden,

 

En 's Broeders mes dee hem de dood.

 

Maer dood, soo dier in Godes ooghen:

 

Dat elck wel aen de wond'ren sagh,

 

Hoe hoogh sijn ziel wel was gevloghen:

 

En wat sy noch voor ons vermagh.

 

 

 

God zaligh Koningh van Bohemen!

 

En nu geroofden Martelaer;

 

Wilt in bewaerder handen nemen,

 

Met ons te saem, de lieve schaer

 

Daer ghy hier voortijds over heerste;

[p. 918]

 

Op dat wy door u sterck ghebed,

 

Volstandigh blijven by de eerste

 

End' algemeyne Christen wet.