Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SS. COSMAS en DAMIANUS, Martelaren en Patronen van de Chirurgijns.
XXVII. September

Stem: Als 't begint.

De Martelaren// Eert met snaren,
En met stemmen fijn en grof,
Die God verheven// Tot het leven,
Heeft van sijn ghestarde Hof.

[p. 912]

 

Want die wy op huyden vyeren;

 

Cosmas ende Damiaen

 

Twee van d'eelste Arabieren,

 

Hebben d'eelste kroon ontfaen.

 

 

 

Kroon, daer de roosen// Aen staen blosen,

 

Onverlepp'lijck sonder end:

 

Om dat s'hen lieten// 't Bloed vergieten,

 

Voor des Heeren Testament.

 

Och! 't en is u met geen tongen

 

Uut te meten immermeer;

 

Wat al lofs, op heen, ghesonghen

 

Boven werdt, tot haerder eer.

 

 

 

Doet Medecijnen!// En Chirurgijnen,

 

Hem oock vyeren hier beneen.

 

Des moet g'haer seden// Oock naer treden,

 

Na den eysch van alle reen.

 

't Zijn toch beyde de Patronen,

 

Van uw' uytghelese kunst.

 

Doet het, en sy sullen toonen

 

Dats' uw' handel dragen gunst.

 

 

 

De twee gebreoders// Door haer Moeders

 

Leeringh, hadden 't Christen les

 

Versamelt mette// Wijse wetten

 

Van den vroen Hippocrates.

 

Maer 't was boven der naturen

 

Kracht, dats' aen de krancke le'en,

 

Door Recepten, en door Curen,

 

Met de bystand Godes, deen.

 

 

 

Die 't lieve leven// Op-gegeven,

 

Was van d'and're Medicijns;

 

Genasen dese// Uytghelesen

 

Meesters, wel met luttel pijns.

 

Des men hen den naem vereerden

 

(Zulcks men die noch vindt ghespelt)

 

Om dat sy geen loon begeerden,

 

Anargyros, sonder geld.

 

 

 

't Geen sy ghekregen// Door den seghen

[p. 913]

 

Godes hadden, gaven s' uyt

 

Een liefde teder// D' Armen weder;

 

't Was van drogen; 't was van kruyd.

 

Maer den Heer en liet daer over

 

Haren dienst te heugen niet,

 

Met een krans van 't rijckste lover,

 

Die hy hen vereeren liet.

 

 

 

Het was den Rechter// En bevechter

 

Van het Chrisdom Lysias:

 

Die hen in't hulden// Vande gulde

 

Kroningh, een bediender was.

 

Hy ghebood de Martelaren,

 

Tot een weer-wraeck van sijn Goon;

 

Na 't misbruyck van al te swaren

 

Pijnbanck, met een bijl te doon.

 

 

 

De steene borsten// Vande Vorsten

 

Max. en Diocletiaen,

 

En hadden kunnen// Noyt vergunnen,

 

Cosma ende Damiaen

 

Meer vereeringhs, als daer mede

 

Sy hen, door een kort ghevoel

 

Vande dood, verhuysen deden

 

Naer een al te hoogen stoel.

 

 

 

Van hier beminde// Godes vrinden!

 

Wilt tot onser voorspraeck zijn.

 

Wanneer w'aen leden// Of aen seden,

 

Noodigh hebben Medecijn.

 

Op dat wy tot Goods behaghen,

 

En den menschen tot gherijf,

 

Een ghesonde ziele draghen

 

Moghen in een heylsaem lijf.