Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE THEODORUS, Aerd-Bisschop van Cantelbergh
XIV. September.

Stem: Als 't begint.

DEn Cantelbergschen Tempel
Looft Sinte Theodoor,
Die met woord, en exempel,
Haer weerom tot gehoor
Braght van Goods lieve wetten.
Ja 't gansche Nederland,
Vereer te samen, met de
Brittons, sijn mond en hand.

Want hem moet toe geschreven,
Met goede reden zijn,
Dat tot het Christen leven
Oyt quamen Maes en Rhijn.
Want had hy haer Doctoren
Niet onderrecht voor heen,
S'en hadden Christus sporen
Haer leven noyt betreen.

Den heyligh was gekomen
Uut Tharsus, Pauli Stad.

[p. 893]

 

Wanneer dat binnen Romen

 

Vitalianus zat

 

Op Petrus Stoel: gesonden

 

Met seghen van sijn hand,

 

Om Goods verbond t' oorkonden

 

In 't over-zeesche land.

 

 

 

't Is waer, daer was te voren

 

Noch andermael gehoordt,

 

Maer, leyder! weer verloren

 

Het zalighmakend woord.

 

Des sondt den grooten Herder

 

Daer Theodorum weer,

 

Om breder ende verder

 

Te preken Christus leer.

 

 

 

Hy deed 't oock wel ter keuren;

 

Met woorden, en met werck,

 

Zoo dat hy op te beuren

 

Eer langh daer quam een Kerck,

 

Van leeringh en van leven,

 

Zoo heyligh, en soo vroed;

 

Dat daer dan noch gebleven

 

Een reuck is al te soet.

 

 

 

Dit was de eerste ader,

 

De oorsprongh en de stam,

 

Daer Egbert, d'ouden Vader,

 

Sijn heyligheyd uyt nam.

 

Van hier quam al de Oorde,

 

En ziel-tucht niet te min,

 

Die oyt de Willeboorden

 

End' Egberts soghen in.

 

 

 

Ja d'Engelantsche klercken,

 

Op 's Bisschops wijse keur,

 

Vereenighden haer Kercken:

 

End' om van alle scheur

 

Voort-aen sich te verhoeden,

 

Verkosen van doen af

 

De Cantelberghsche roede,

[p. 894]

 

Voor d' alder-eerste Staf.

 

 

 

't Was dese die de Harders

 

Hiel in gestaghe vree:

 

End' efter den verwarders

 

De hooghmoed swichten dee.

 

Daer toe de groot' eerwaerde

 

Des mans al om bekendt,

 

Voor Christus koy vergaerde

 

En kudde sonder end.

 

 

 

Zoo datter zijn die segghen

 

(En s'hebben schier gelijck

 

Den naem dus uyt te legghen

 

Eens harders die soo rijck

 

Van schapen was) te weten:

 

Dat hy nae 't Duydsche oor

 

Zou Dier-rijck zijn geheten,

 

Voor 't Griecksche Theodoor.

 

 

 

Dan 't zy hoe 't zy: wy bidden

 

Voor al, God-saligh man!

 

Terwijl uw' ziel in 't midden

 

Nu is geseten van

 

't Ghehemelt, dat de schapen

 

Die ghy hier hebt gekoyt,

 

Door gheen ghehuerde knapen,

 

En werden wegh ghestroyt.