Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 875]

H. CRUYS VERHEFFINGH.
XIV. September

Stem: Schoon Diamant.

[p. 876]

EErwaerdigh Hout!
Met Christus bloed bedout,
Verr' boven 't rijckste goud
Te recht gheresen.
Ontfanght de groet,
Die u den Tempel doet,
Met nieuwe lieden soet,
End' uytgelesen.
Des singhen wy mids desen:
Gepresen// zy Godes alder starckste hand!
Die ons soo lieven pand,
Van 't ongeloovigh land,
Weer heeft gebracht te huys.
Och! dat sijn heyligh kruys
Moet welkom wesen.

Weest welkom kruys!
Weer in des Heeren huys.

[p. 877]

 

Daer uyt met groot gedruys,

 

Voor veerthien jaren

 

Of daer omtrent,

 

De Persiaensche bend

 

(Het Heyligh land geschendt)

 

U dee vervaren.

 

Maer die de woeste baren,

 

Bedaren// doet in den diepen Oceaen,

 

Heeft oock den Persiaen,

 

Sijn opgerechte Vaen,

 

Tot dat de Roomsche maght

 

Die weder had gebraght,

 

Ons doen bewaren.

 

 

 

Heraclius

 

Den Keyserlijcken held,

 

Uut Cosroas geweld

 

Het Cruys gekreghen:

 

Wou daer mee gaen,

 

Ten lieven danck, ghelaen

 

Door d'eyghe selve baen

 

Van Christus weghen.

 

Maer wierd gehouden teghen.

 

T'ondegen (sprack tot de Vorst, den goen Prelaet)

 

Pooght ghy met dit gewaed,

 

Van Koninghlijck cieraet,

 

(Daer IESUS bloedigh-rood

 

Voor ons mee ginck ter dood)

 

Het Cruys te dreghen.

 

 

 

Bekeert u goud

 

In asch-grau, en betrout

 

Dat ghy dan 't heyligh Hout

 

Te recht sult laden.

 

Den Keyser deed't:

 

Want sijn vergulde kleed

 

Was al te wijd en breed

 

Voor sulcke paden.

 

Wy bidden om genade.

[p. 878]

 

Genade: O Iesu goed! door u rood bloed,

 

Gund ons te zijn gemoed

 

Met een bereyde voet,

 

Door 't cruys-gebaende pad,

 

Te lopen na de schat

 

Van uw' weldaden.

 

 

 

Gecruysten Heer!

 

Van my zy wijd en veer,

 

Te rommen immermeer

 

Als in u wapen.

 

Laet mijn wellust

 

Hier werden door geblust;

 

Op dat ick al mijn rust

 

In u magh rapen:

 

Ghy hebt my toch geschapen:

 

Geschapen (zijt des gepresen) naer u beeld.

 

Zoo dat mijn ziel misdeelt

 

Van rijckdom, eer, en weeld,

 

En wes de wereld romt,

 

Verblijft, tot dat sy komt

 

In u t'ontslapen.

 

 

 

Maer of 't geviel,

 

Dat my het vleesch weer-hiel,

 

Zoo wilt mijn aerdsche ziel

 

Tot uwaerts trecken.

 

Op dat de vloed

 

Van u gestorte bloed,

 

Tot soen van schuld en boet

 

Hier magh verstrecken.

 

Dus luyden toch de reden,

 

Daer mede// ghy wijlen spraeckt: dat als ghy waert

 

Verheven vander aerd,

 

Ghy alles metter vaerd

 

Zoudt trecken naer u toe.

 

O Heer! uw' goedheyd doe

 

Na mijn gebeden.