Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 831]
| |
Stem: Als 't begint.
MIjn God! du hebst ontbonden,Ga naar margenoot+
Met dijne stercke hand,
Van mijn veroude sonden,
Den vast gevlechten band.
Des sal ick u van lof
Een offerande geven:
Dat ghy mijn snode stof
Gespaert hebt, tot het leven.
Ick gingh van quaed, tot arger,
Verloren van u spoor;
Den duyvel was den terger,
End' ick gaf hem gehoor.
Maer dat mijn sondigh vleesch
Van 't grondeloos bederven
Noch vry bleef, deed de vrees
Van 't oordeel, en van 't sterven.
Door al mijn kromme paden,
Door al mijn slimme baen,
Kon ick, door uw' genade
Noyt desen anckst ontgaen.
Hadd' ick maer myn natuer
Hier kunnen in vermannen,
Ick had met Epicuer
Voorseker aengespannen.
Maer waer sou dan gebleven
Zijn 't overvloedigh nat
Mijns Moeders, al haer leven,
Vergoten, als sy badt?
Och! 't was met haer gedaen
('k En kan niet anders wanen)
| |
[pagina 832]
| |
Had haer te quist begaen
Een Zoon van zoo vel tranen.
Te recht, van soo veel tranen:
Daer sy van Stad te Stad,
Tot binnen 't groot Milanen,
Mijn dolingh mee na trad.
Hier badt sy den Pastoor,
Tot ongetelde stonden;
In mijn waen-wijsigh oor,
Uw' waerhheyd te vermonden.
Ick gingh hem hooren preken,
Om sijn bevloeyde spraeck:
Dan onder 't soete spreken
Kreegh ick Allenskens smaeck
In u waerachtigh woord.
Tot dat my korts na desen,
Een stem by my gehoordt;
Noch meer gebood te lesen.
Een stem, die met drie kreten
Riep, daer ick swaer van geest
Ter aerden was geseten:
Neemt op, neemt op, en leest!
Mijn Heer mijn God! hoe kloeck
Wierd ick wel van gemoede,
Als my dat heyligh boeck
Met d'eerste greep soo voede?
Hoe fluckser, hoe bereyder,
Vond' ick my stracks ter deughd?
Maer mijn gewoonten, leyder!
En waren niet verneught
Te derven noch haer lust:
Ick hoordense na praten;
Wel sult g'ons dus gherust
Onhebbelijck verlaten?
Zijt ghy van desen daghe
Voort aen dan wel te vreen
Te derven al 't behaghen
| |
[pagina 833]
| |
Van sinnen en van leen?
Is dit dan niet te schat
Die ghy soo pleeght te keuren?
Zal u noch dit, noch dat,
Niet meer dan meugen beuren?
Dus spraken d'ydelheyden;
Dus riep mijn oude min.
Maer wat al vuyligheden
Bracht my hier inde sin
De qua ghewoont'? o Heer!
Ghy sult mijn ziel bewaren,
Op dat sy my niet meer
En komen te beswaren.
Gelooft soo moet ghy wesen;Ga naar margenoot+
Ghy sterckte mijn gemoed.
End' ick trad door de desen,
Met een gestaefde voet:
Tot dat ick had ontdeckt
Een vrou, die beyd' haer handen,
Te mywaerts hiel gestreckt,
Vol aengename panden.
Vol panden, segg' ick weder,
Van alderhande jeughd:
Van mans, en Maeghden teder:
Die alles met de deughd
Van ongeraeckte eer,
My schenen aen te locken:
En met mijn swack begeer,
Beleefdelijck te jocken.
By na in deser voeghen:
Wel wijsen Augustijn!
Kan u dan niet ghenoeghen
Om eerelijck te zijn
Hy die de desen sterckt?
Sult ghy dan moeten lijden,
En doen, 't gheen ghy hier merckt,
Dat die en dese mijden?
| |
[pagina 834]
| |
Siet eens: wat all' gheslachten
Van reynen dat hier zijn?
Wat steunt gh'op eyghen crachten?
Wat onlust of wat pijn,
Beeldt ghy u selven in?
Werpt u, met een nieu leven,
Op IESUS soetste min;
Hy sal u niet begeven.
End' hier mee overvallen
Van schaemte, als ontsint:
Greep ick den best van allen
Alipium mijn vrind.
En riep, met droeve soen,
Omhelst te weder sijden:
Wat is het dat wy doen?
Wat is het dat wy lijden?
Ziet hier, de kleyne rijsen,
En roven 't Hemelsch Rijck.
En wy, vermaert voor wijsen,
Waer legghen wy in 't slijck?
In 't slijck, van vleesch en bloed.
Daer in w'ons selven rollen,
Met beestelijck gewroet,
Recht als de blinde mollen.
Te recht wy ons verbolgen,
In een soo slimmen sucht:
Dat w'immers niet en volghen
Haer voor-gebaende tucht.
Indien 't ons' hoomoed graemt
Haer voet-spoor nae te treden;
Hoe'n zijn wy niet beschaemt
In ons beschaemde seden?
Neen, neen: wy willen maken
Op heen, en langher niet,
Een eynd van onse saken,
O Heer! en hier mee liet
Ick t'samen met mijn Soos
| |
[pagina 835]
| |
Mijn averechtse weghen;
En kreegh, door Sint Ambroos,
Uw' Goddelijcken seghen.
Geluck, o grooten Vader!
Geluck Sint Augustijn;
Geluck moet oock te gader
Uw' Moeders beyde zijn,
Met een soo grooten pluck,
Van gaven en van heylen.
Maer gunt ons van 't geluck
Een weynigh mee te deylen.
Verkrijght ons door gebeden,
Van uw' gekruysten Heer,
U na te moghen treden
In wercken end' in leer.
Te blijven Catholijck:
End' eens, met u te samen,
Te winnen Godes Rijck,
Van eeuw te eeuwen, Amen.
|
|