Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 797]
| |
En brenghen de vrinden
Van Christus gesinden
De blijdste ringh.
Mids dese inspraeck, teegh op reys
De edelste vrou:
De stercke geest, dreef 't krancke vleys
Na 't Heyligh gebou
Van Davids Stad.
Maer och! de schat
Van 't lieve cruys,
Lagh door 't gespuys
Der Joden, in d'aerde,
Zoo d'ouden verklaerden,
Tot grooter onwaerde,
Van Christus huys.
Ja 't Heydens volck, om gans te doon
Het lieve geheugh
Van 't soetste hout, had daer Ten toon
Doen stellen een seugh
Van Venus beeld,
Die 't reyn besteeld.
En navenant
Al 't heyligh-land
Vol Goden doen setten:
Om meer te beletten
De salighe wetten
Van 't recht verstand.
Wegh lelijck vel! wegh vuyle Goon!
Met handen gebout.
Vertreckt Iupijn, verhuyst Adoon
Voor 't goelijcke hout,
't Welck ons de vree
Verkrijghen dee.
Ruymt krebb' en graf;
Laet d'eelste staf
Van d'oppersten Koningh,
Haer wettighe woningh
| |
[pagina 798]
| |
Daer s'ons de verschooningh
Des Vaders gaf.
Men dee dan graven met geweld,
Niet verre van daer
Het cruys hier voortijds was gesteld;
En werde gewaer
Drie cruyssen; dan
Daer was geen man
Die wijsen kon,
Welck dat verwon
Van dese drie houten,
Met ysere bouten,
De bloedighe stouten
Van Zabulon.
Den Bisschop van Ierusalem
Dit siende: sey, vrou
Helena! God sal door sijn stem
(Bedrijft dan geen rou)
Ons maken vroed,
Welck kruys bebloed
Sijn liefde heeft.
O IESU! geeft,
Tot lof uwer Kercken,
Het dwars-hout te mercken,
Daer in van uw' wercken
De blom noch leeft.
Vernieut, o levend-makend hout!
Uw' wonderen weer.
Zoo dat dit lichaem dood en kout
In 't leven weer keer.
Aldus soo bad
Den man. Maer wat?
Het doode wijf
Bleef koud en stijf;
Tot dat het van 't derde
Hout aengetast werde.
't Mirakel ontwerde
| |
[pagina 799]
| |
't Gesturven lijf.
Geluck vrou Keyserin! geluck.
De reys is besteedt.
Verdeylt nu 't hout, en send een stuck,
Met goude bekleed,
En Paerlen fijn,
Na Constantijn,
Ten eynde dat
De Roomsche Stadt,
Daer alle de scharen
Van Christus vergaren,
Magh blijven bewaren
Zoo lieven schat.
Maer boud voor eerst op 't hoogh Sion
Een Konighlijck werck:
'k Segh voor hem, die door 't kruys verwon,
Een danckbaer Kerck.
Keert dan na Room,
Voor wind voor stroom:
En stracks daer aen
Door d'enge baen,
Na d'hemelsche landen:
Om eeuwelijck vande
Genadighste handen
Uw' loon t'ontfaen.
|
|