Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE STEPHANUS, Paus van Romen.
II. Augusti.

Stem: Mijn droefheyt moet ick klaghen.

DAt niemand en verander
Het eens ontfangen pand:
Maer staende met malkander
Vereenight in verstand,
Het Doopsel onvervat
Bewaer in Godes Kerck;
Al gaf schoon 't eerste nat
Een afgevalle klerck.

Dus vind ick dat geschreven
Heeft Stephanus, die God
Daer over heeft doen geven
Het alderhooghste lot,
Van een gerooden hoed,
Geseten voor 't Autaer.
O wel bestede bloed,
Aen een soo rijcken waer!

't Was als den Keyser stelde
Een al te harden boet,
Dat die een Christen melde,
Zou hebben al sijn goed.
Midsdesen was gevlucht
Den grooten dienaer Goods;
Om, na de Christen tucht,

[p. 747]

 

Te wachten 't uer des doods.

 

 

 

In 't diepste vande kripten

 

Calixti, daer 't ghetal

 

Der Christenen, na glipten,

 

Als na een stercke wal

 

Van off'ren, en gebeen.

 

En hier quam 't rau geweld

 

Van Romen, na getreen

 

Den onverwonnen held.

 

 

 

Hy stond te midde weghen

 

Des dienst, die Godes zoon

 

Ons tot den hooghsten seghen

 

Ten hooghsten heeft geboon.

 

En met een sterck gewiss':

 

Wacht, sprack hy, roode bend!

 

Tot dat de halve Miss':

 

Ten heelen is geendt.

 

 

 

En stracks daer na geseten,

 

Met sinnen sacht en koel,

 

Wierd 't hoofd hem afgesmeten

 

Voor 't Autaer, in sijn stoel.

 

Die noch voor 't heyligh Lijck

 

Verwacht in 't eygen graf,

 

Het alderhooghste Rijck,

 

Voor d'alderhardste straf.

 

 

 

Geluckigh moet ghy leven,

 

Ten Hemel, daer ghy zijt,

 

Man Godes Sinte Steven!

 

Van nu tot alder tijd.

 

Ghedenckt ons maer alleen,

 

Als ons de hel bestoot,

 

Door gunst van uw' gebe'en,

 

Te helpen uyt den nood.