Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 643]
| |
DEn tweeden Daniel,
Maer sulck die met de kosten
Van een Martijry fel
Sijn even mensch verloste,
Is om een soo grooten deughd
Meer als waerd te zijn geheughd.
Sijn naem is onbekend,
Maer was niet dan een jongen,
Die siende, door torment
Schier van 't geloof gedronghen
Marcum ende Muciaen,
Riep: Ey lieve blijft toch staen.
O aldervroomste mans
Geeft plaets 't geloof, en reden,
G'hebt voor den Rosen-krans
Alree te veel geleden,
U rest niet dan een luttel smarts,
Neemt dan weer een weynigh harts.
| |
[pagina 644]
| |
Ick zie dat u rondomt
Een Choor van Cherubijnen
Geladen met geblomt,
Voor u bebloede pijnen;
Ja den rijcksten Koningh self
Roept u van sijn hoogh verwelf.
Dus riep het kleyne wight,
Maer niet met kleyn beweghen,
Den Tempel bleef gesticht,
De Martelaren kreghen
Voor het alderleste bloed
D'onverlepten Rosen-hoed.
Maer min kon hebben niet,
Die hem met sulcken yver
Van't eeuwighe verdriet,
Verstreckt had een verdrijver,
Des hy oock van 't selve rood
Kreegh in sijn snee-witte schoot.
Heer t'uwer eeren streckt
Het geen hier is gesonghen,
Uw' gracy had verweckt
Met Daniel, dees jonghen,
Om te steken de trompet,
Hoord voor ons dan sijn gebed.
|
|
