Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 603]
| |
WY vyeren heen// Met goede reen
Den grootsten der Propheten,
Van onsen Heer// Tot meerder eer,
Den Heylighsten gheheeten,
Die oyt van Vrou gheboren wierd;
De luyster van manieren,
Daer mee sijn leven was verciert,
Maer door sijn dood was ghelauriert,
Verdient wel dat w'hem vyeren.
Hy was genoemt// Hy was beroemt,
Een stem van Isaias,
En nader hand// Als Goods ghesand
Voorseydt van Malachias.
Ja d'Engel Goods (waer is't ghehoord)
Quam aen sijn stommen Vader
Verkondighen voor sijn gheboort':
Dat hy van't ongeschapen woord
Sou wesen een Voor-pader.
| |
[pagina 604]
| |
Heeft op sijn last// Oock wel ghepast,
Want eer hy was ghebooren,
Eer dat hy hem// Noch met de stem,
Liet op der aerden hooren,
Kon hy sijn Moeder maken vroed,
Met springhen en met keeren,
Den welkom van ons hooghste goed,
En dat tot haer, met heusche groet
De Moeder quam des Heeren.
Ziet wat ghy doet: // Ioannes moet
Ghy 't nieu ghebooren nommen,
Want desen naem// Is oock bequaem
Sijn Vader om t'ontstommen.
Weest welkom alder-grootste kind,
Dan wie en kan niet mercken,
Die hier den ouden boesem mint,
En daer uws Vaders tongh ontbind,
Wat ghy noch eens sult wercken.
Maer, ach bewaert// Voor 't roode swaerd
Herodis, ouden Vader,
U kind toch wel// Loopt flucks en snel
Na't Woud toe alle gader,
Want siet dien wreden vyand Goods,
Die Bethlem dorst bederven,
Volght het oock met de priem des doods,
Dus steeckt het ergens in een Roots,
Al soud' gh'er oock om sterven.
Elizabeth// Weest onbelet,
Al heeft den boosen Koningh,
Op't kind ghestoort// Uw' man vermoort,
In't beste van Godts woningh,
Ja al quaemt ghy, hem tot ghesel,
Oock korts van hier te varen,
Zoo sal den Heer, die Ismael
In't Bosch bewaerde, evenwel
U kind noch wel bewaren.
Hy moet in't Woud// Van't dickste hout
| |
[pagina 605]
| |
Alleen toch blijven leven,
Van sonde vry// Soo langh dat hy
De kennis heeft ghegeven
Van't onbevleckte Godes-Lam;
En gh'effent heeft de paden
Van hem die ons te bate quam,
Als hy de sonde op hem nam
Des werelds, uyt genade.
Dan alsoo saen// Hy dese baen
Ten eynde heeft gheloopen,
Krijght hy ten loon// Den een'gen Soon
Des Vaders, om te Doopen.
O grootste eer! O hooghste kans!
Maer van wat schoone Roosen
Moet nu wel d'alder-ryckste krans,
Gevlecht door d'handen des Tyrans,
Op sulcken hoofd staen bloosen.
Ioannes die// Soo'k huyden sie,
Veel herten soudt verblijden,
Door uw' gheboort// Ons oock verhoort,
En wilt van onse tijden
Eens weeren het bebloede swaerd,
Op dat na't langh bederven
Des oorloghs, 't welck ons soo beswaert,
Wy door uw' voorspraeck lief en waerd,
De soete vree beërven.
|
|
