Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 575]
| |
En quamen noyt te spa,
Die sich te recht bekeeren.
Maer of dan yemand weten
Wou, wie dit is geweest,
Die sich dus had vergheten,
En leefden als een beest?
Helaes! 't was Landelijn
(Na d'ouders ons vertellen)
Bedorven door't fenijn
Van bloedighe ghesellen.
Sint Obert had geheven
Sijn kindsheyd inden Doop:
Maer, leyder! 't jonghe leven
Geraeckten op de loop.
Soo dat hy sich begaf
Met een groot deel schavuyten,
Tot volck te setten af,
Tot roven en tot ruyten.
Hier toe had sijn verloren,
En God-vergete ziel,
Het bosch Hainou verkoren:
Tot dat he eens ontviel
Een mee-ghesel; wiens gheest
Hy dalen sagh ter hellen.
Waer over hy bevreest,
Sijn leven gingh verstellen.
En dat ter selver steden,
Daer hy ghesondight had.
Hier strafte hy sijn leden,
Hier werde d'aerde nat,
Door een ghestaghe vloed
Van uytghestorte tranen:
Die wijlen in het bloed
Van menschen, plagh te banen.
Niet anders dan als Saulus,
Door Stephanus gebedt,
Bekeerden in een Paulus;
| |
[pagina 576]
| |
Soo gingh't in desen, met
Den rover Landelijn:
Die een soo milden seghen,
Naest Godt, niet dan door sijn
Peet-vader, heeft gekreghen.
Geluck dan waerden Vader!
Verblijd u, g'hebt wel recht.
En met u oock te gader
Den boet-bereyden knecht
Des Heeren Landelijn.
Die met u wel behaghen,
Het Klooster van Crispijn,
Den Hemel op gaet draghen.
Crispijn, de vierd' Abdije
By hem ten danck geboud,
Om daer mee te belijen
Hoe seer hem 't quaed beroud.
't Gekrulde water sal
Daer, als door Godes seghel,
Verbeteren sijn val;
En heylighen sijn Reghel.
Ghedanckt, gelooft, gepresen,
Moet sonder end of maet
De goedheyd Goods dan wesen:
Die ons 't bedreve quaed,
Op Landelijns gebeen,
Genad'lijck wil vergeven,
Om heyligh hier beneen,
En saligh daer te leven.
|
|