Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 553]
| |
Stem: Ick die altijd in brand moet leven. pag. 75.
HEt medelijden met den armen,
Quam met my uyt mijns moeders schoot:
En d'oeffening van hen t'ontfarmen,
Met my allenskens werde groot.
Siet dit sijn woorden, die wy vinden
Dat Iob wel eertijds heeft geseydt:Ga naar margenoot+
Maer die Medardus Goods beminden
Oock segghen moght, met goed bescheyd.
Van jongs-beens spaerde hy de brockskens
Wel dickwils uyt sijn eyghen buyck;
En gaf se met sijn over-rockskens
De weeskens oock, tot nood-gebruyck.
Daer over hy bekeven werde
Van d'ouders, ja ghedreyght te slaen.
Maer wat! het heyligh kind volherde,
En bleef den wegh der deughden gaen.
Ter tijd toe dat men Godes seghen
Sagh over 't kind, toch al claer:
Wanneer 't bedeckt quam voor den reghen,
Door een gevloghen Adelaer.
Mids dese openbare mercken
Bewoghen d'ouders, wel te recht,
Dats' hem t'een spieghel aen de Kercken,
En Gode gaven tot een knecht.
Hy nam den rijckdom van genade
Wel waer, die hem den Hemel gaf.
Soo dat hy, na veel vrome daden,
Geraeckte tot de Bisschops-staf.
't Was eerst Nojons die hem verdiende,
En daer na Doornick niet te min:
| |
[pagina 554]
| |
Daer hy den blinden Heyden siende
Quam maken, na des Heeren sin.
Maer met wat arbeyd en ellende,
Is Doornick meer als wel bekend.
Waer voren God sijn vriend dee senden
Na 't hooghste van sijn hooghe tend.
Clotharius begroef sijn leden
(Hoe leet het Doornick en Nojons
Sijn Kercken was, niet sonder reden)
Met eyghen handen tot Soisons.
Ter selver stond van d'aerde scheyde
Gildardus Bisschop van Roaen.
Sijn tweelingh broeder, op dat beyde
Haer zielen 't Hemels-loon ontfaen
Te samen souden, die te voren
Oock waren t'eender selver tijd
Te gaer ontfaen, te gaer geboren,
Ja tot de Bisschops Stoel gewijd.
Voeght dan te gaer oock uw' gebeden,
O vrienden Goods! en bidt voor ons.
Maer sonderlingh voor uw' twee steden,
Van Doornick, segg' ick, en Nojons.
Van Doornick, dat haer aen mach groeyen
Het oud geloof, daer in sy zijn:
En van Noions dat sy verfoeyen
Haer ingeboren dood-fenijn.
'k Segh dood fenijn van ketterijen,
De snoodste, die de wereld noch
Besuert en heeft te geender tijen;
't Zy van geweld, 't zy van bedrogh.
Maer 't ongediert en kon niet leven,
Als in een vuyle diepe poel
Des most het kruypen na Geneven
Daer 't vinden sou sijn rechte stoel.
Bewaerter ons voor, Heer der Heeren!
Wy weten nu toch al te wel,
Dat Bybel-text, en Reformeren,
| |
[pagina 555]
| |
Niet anders is als 't schape-vel
Van 't bloedigh dier. Weest op uw' hoede,
Hoe soet oock dat Geneven praet,
Geen swaerder juck, geen scharper roede
Dan die de Reformacy slaet.
|
|