Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 524]
| |
HEer! staet my by in desen nood,
Die my omringht al even groot,
Riep wijlen Sinte Petronelle,
Wanneer haer Flaccus Roomschen Graef,
Maer 's werelds, 's vleeschs, en 's Duyvels slaef,
Nam met versochte trouw te quellen.
Mijn op-set is, ghy weet het Heer,
Voor u te houden ziel en eer,
Op hoop van door een suyver leven
Te krijghen d'uytghelesen krans,
Die ghy, als tot een boven-kans,
Den Maeghden hebt belooft te gheven.
Maer, leyder! is't dat ick het Echt
| |
[pagina 525]
| |
Ontsegh van desen fieren knecht:
Soo dreyght hy my, en 't sal soo beuren,
Door Caesars wet, als tot een proy,
De schapen van uw' lieve koy
Te vyer, te sweert, te doen verscheuren.
En wat sou ick onsaligh wijf
Van u, voor 't reyn-bewaerde lijf,
Ten Hemel voordeels moghen hopen:
Indien ick daer door oorsaeck gaf
Dat rondom met bebloede straf
Uw' nieuwen tempel wert bedropen.
Van waer toe toch dees' yd'le vrees,
Waer toe met bloedt, waer toe met vlees,
Waer toe my selven te beraden
Met dit benauwt bekrompen hert,
't Welck my noch meer en meer verwert,
Hoe'n loop ick niet tot Godts genade.
En sonderlinghe tot de spijs,
Die hy ons van sijn Paradys
Alhier ghebracht heeft op der aerde.
Een spijs, waer van de schilderij
In 't oude Testaments ghetij
Oock is gheweest van sulcken waerde.
Want hier door wierd den Patriarck
In Gode noch wel eens soo starck
Als hy gheweest was van te vooren:
Soo saen hem Melchizedechs handts
Ghespijst had met de offerrand
Van Wijn, en van ghebacken kooren.
Dit vroomde veertigh jaren lanck,
In Manna-brood en Rotse-dranck,
D'Hebreeusche door de woeste racken;
Hier door wierd d'opgheblade tend
Van't Madiaensche veld gheschendt,
In't koeckskens onder d'asch ghebacken.
Door 't eygen maecksel werde vroom
Weer onder een Genever-boom
| |
[pagina 526]
| |
Helias, als hem achter landen
De bloed verdroncken Iesabel
De loopen, om het wreed opstel
T'ontgaen, van haer verwoede handen.
Dit alles en noch meerder mee
Van dese spijs de schaduw' dee:
Hoe groot'lijcks sal my dan wel baten,
Tot sterckheydt, en tot goeden raed,
De waerheydt die ons in der daedt
Den Soone Godts heeft naghelaten?
Want dit is toch den hooghsten rom
Der Kercken, dit's de vetste blom,
Dit is het uytghelesen koren,
Dit is den Wijn die Maeghden baert,
Voor 't nieuwe Testament ghespaert,
Tot wellust van de uytverkoren.
Ick sal my dan tot desen disch
Vervoegen: maer soo als een visch
Na 't koele water plagh te snacken.
Ick sal tot mijn beminden gaen:
Met hem sal ick mijn siel beraen,
Die alle lasten kan ontpacken.
O IESU, t'mijnder hulpe let,
Uw' liefste wil is toch de wet
Van al mijn doen, van al mijn laten.
Versterckt my Heer, gelijck ghy pleeght
Den swacken, dat ick niet beweeght
En werd door minnen, noch door haten.
Hoe datmen smeeckt, hoe dat men dreyght,
Gunt dat mijn hert sich niet en neyght
Tot sucht van vleeschelijcke wercken.
Al sou daer voor mijn lichaem kuys,
De dood ontfaen, ghy efter 't huys
Bewaren kunt dijns heyl'ger Kercke.
Ghy hebt het toch te vast ghegrondt
Op d'uytspraeck van mijns Vaders mondt,
Als't u beliefde hem te stellen
| |
[pagina 527]
| |
Een onbeweghelijcke rots,
Waer op haer breken sou de trots,
Tot 's werelds eynde toe der hellen.
Dus spreeckt de reyne Petronel.
En met dit Christelijck bestel
Verwacht sy 't Goddelijck besorghen;
Om na des Hemels liefste sin
Haer lest beraed te brenghen in,
Aen 't Heerschap, op den derden morghen.
Sy vast, sy bidt, in sack en haer;
En als sy nu van 't hoogh-Autaer
Het broodt der Engh'len heeft ontfanghen,
Ontslaept de suyv're dienst-maeght Goodts
In al te soeten slaep des doodts,
Noch met den bloesem op de wanghen.
Haer hert en kon de groote vreughd
Niet vatten. Ziet de Christen deughd
Een past toch op geen aerdsche slaven.
O Flacce, IESUS is te rijck;
Laet hem sijn Bruydt: Neemt ghy het Lijck
En doet het voor't Autaer begraven.
|
|
