Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE HILLEBRANDUS.
XXV. Maij.

Stem: Den ouden Hillebrand.

GRegoorjus die voor henen,
Hill'brandus was genaemt:
Geboren binnen Senen,
Wy huyden, soo't betaemt,
Eerwaerdelijcken vieren,
En bidden dat den Heer,
Sijn Tempel doen regieren
Wil tot sijn hoogste eer.

Want dese te versorgen,
En daer toe alle mensch,
Van avond af te morghen,
Te voord'ren was sijn wensch.
Ja 't Goddelijck behaghen
Had, na 't gemeyn gevoel,
Hem vande kindsche daghen
Belooft de hooghste Stoel.

Den winckel van sijn vader,
Dee hier van claer bescheyd.

[p. 508]

 

Als hy daer eens te gader

 

Met spaend'ren had geleyt,

 

Eer hy noch lett'ren kende:

 

Hy sal in d'eerste Stee,

 

Gebieden 's werelds enden,

 

Van d'een tot d'and're zee.

 

 

 

Maer om hier toe te raken,

 

Trock God hem aen d'een zy:

 

En porde hem te maken

 

Een Monick van Clugny.

 

Alwaer hem (na sy segghen)

 

Quam Victor vinden, als

 

Hem Hill'brand af dee leggen

 

Het purper vanden hals.

 

 

 

Zijt eerst sprack hy te Romen

 

Gekeurd, wes u geschied.

 

Want sonder dees' en vromen

 

U 's Keysers keuren niet.

 

Laet midd'ler-tijd betijen

 

De Mijter, en de Staf.

 

En God sal u verlijen,

 

Meer als u Caesar gaf.

 

 

 

't Geschiede na de woorden

 

Van Hill'brand, min noch meer.

 

Ja schickte met sijn oorde,

 

Daer na drie Pausen weer.

 

Tot dat hy selfs de vierde,

 

Maer wel onwilligh, was;

 

Die Godes Kerck regierde,

 

Als 't haer best quam te pas.

 

 

 

Want deed de Berengaren

 

Herroepen haer gevoel,

 

En 't groot gesagh bewaren

 

Van Sinte Peters Stoel,

 

De setels en de staven

 

Weer stellen in haer eer;

 

Die Simon met sijn gaven

[p. 509]

 

Besmet had al te seer.

 

 

 

Midsdien is noch gebleven

 

't Geheugh by minst en meest,

 

Van die geen glory geven

 

Kon aen den heyl'gen Geest:

 

Soo langh hy dorst ontkennen

 

't Samaritaens misdaed:

 

Het welck hem had doen schennen

 

Den Bisschoplijcken staet.

 

 

 

't Gaet wel, o blom der mannen!

 

Grootdadight u gemoed;

 

Al is 't dat u verbannen

 

Den Duytschen Koningh doet.

 

Salerna sal u berghen

 

Van sijn onrechte straf,

 

End' alle die u tergen

 

Beschamen met u graf.

 

 

 

Vijfhondert jaer na desen,

 

Blijft, door u gave Lijck,

 

Wel claerlijck noch bewesen

 

De glans van u gelijck.

 

Dit schorte aen uw' kroningh

 

Alleen noch. Vaerd nu vry

 

Na d'aldersoetste wooningh,

 

Man Goods! en bid voor my.