Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 423]
| |
[pagina 424]
| |
NA 't principael van 't Nazareensche hout,
Siet hier eens twee Copien// twee Copien,
Verheven in het Kerckelijcke woud,
Door't bloedighe belijen// belijen.
Van twee Apost'len wijd beroemt,
't Is nood'loos dat m'haer namen noemt,
D'alderminste kunnen weten
Hoe sy beyde zijn geheten// zijn geheten.
Het zijn toch Vaders van de Christen Kerck,
Die van de eerste stonden// eerste stonden,
Het onbeweeght gebouw met woord en werck
Ons hebben helpen gronden// gronden,
| |
[pagina 425]
| |
Zoolangh tot dat m'hen alle bey
Op desen eersten dagh van Mey,
Door den dienst van Satans knechten,
Gode tot een Mey de'en rechten// Mey de'en rechten.
Doch elck een sonderlingh van plaets, en jaer,
Want soo ons d'oude boecken// d'oude boecken
Oorkonden, is Philippus voor't Autaer
Sijns Meesters inde hoecken// hoecken
Van Phrygia, t'Herapolis,
't Welck nu van naem Aleppo is,
Met een sonderlingh verlangen
Godes, aen een Cruys ghehangen// Cruys ghehangen.
Den tweeden is Iacobus, die den naem
Droegh van des Heeren broeder// Heeren broeder,
Om dat hy was (soo 'k met goe reden raem)
Een Neef van Christus Moeder// Moeder,
Een man die van sijn eerste jeughd
Gepleeght hadd' alderhande deughd,
Soo dat hy noyt vleesch en smaeckte,
Wijn en dronck, noch oly raeckte// raeckte.
Hy schoor hem noyt, hy hadde noyt gesweet
In stoven, of in baden// of in baden,
In linden gingh hy daghelijcks ghekleedt,
En was in Goods genade// nade,
Het was by nacht, het was by daegh,
Altijd te bidden soo gestaegh,
Dat sijn knien (soo s'ons verklaren)
Harder als kamelen waren// melen waren.
Mids dese deughden, stondt hem toe alleen
Oock selver by de Joden// by de Joden,
Het heylighste des Tempels te betreen,
't Welck d'and'ren was verboden// boden,
Doch sagh daer naer tot meerder eer
Met d'eersten, sijn verresen Heer,
Doen hy hem, om bly te maken,
| |
[pagina 426]
| |
Gaf't verloof de brood te smake// brood te smake.
O met wat groote vreugd sagh hy de le'en
Sijns meesters weer verresen,
Die hy gesien had noch soo korts gele'en
In sulcken droeven wesen;
Maer als den Heer nu t'sijnder pas
Ten Hemel opgevaren was,
Bleef hy, om in goe manieren
't Volck van Salem te bestieren// te bestieren.
't Was Petrus die door d'algemeyne last
Van Christus hand gekreghen
Hem d'eerste Stoel van Salem had gepast.
End' als hy nu den seghen
Van't Chrisdom had vermeert aldaer
Den tijd van een-en-dertigh jaer,
Heeft hy met een groot verlangen
't Loon van sijnen dienst ontfanghen// dienst ontfanghen.
Hy was nu ses-en-negentich jaer oud,
Wanneer de boose Joden
Hem proefden als een uytgelesen Goud,
Ja dreyghden oock te dooden,
't En waer hy met een volle krop
Van 's Tempels alderhooghsten top
IESUM Godes Soon versaeckte,
En sijn ware leeringh laeckte// leeringh laeckte.
Maer te vergeefs, den onverwonnen held
Prees van om hoogh sijn Meester;
Men sagh hem daer recht als een Mey gesteldt,
Van d'aldergroenste Heester,
Ter eer' en liefde van sijn Heer,
Daer over m'hem van boven neer
(Om het leven te doen laten)
Smackte op de diepe straten// diepe straten.
S'en weten niet, o Heer, wat dat sy doen;
Dus wilt het hen vergheven;
Riep d' uden man, in Gode even groen,
| |
[pagina 427]
| |
Tot dat hem wiert gedreven
Met wreedheyt tusschen hals en neck
Een kneppel van een volders steck;
Soo dat hy sijn ziel te pande
Daed'lijck gaf in Godes hande// Godes handen.
Philippe en Iacobe Heyligh paer
Verkrijght ons toch mids desen
Dat wy na het maecksel van het soetste jaer
Gestaegh oock mogen wesen
Van ziel; op dat de groene Mey
Uyt ons te geender tijt en schey,
Maer eens sien met u te gader
't Schoon ghesight van God den Vader// Godt den Vader.
|
|
