Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 391]
| |
ONs werd op huyden nieuwe stof
Van d'alder-vroomsten man Sint Ioris
Ghegheven tot des Heeren lof,
Dus singht alomme daer gehoor is:
Lof Christe IESU! door wiens wraeck
Sint Ioris won den helschen draeck.
't Is IESUS die hem alder eerst
Het harssen-becken heeft vertreden,
| |
[pagina 392]
| |
Maer nu soo wert hy oock geheerscht
In Christo van sijn minste leden.
Lof Gode, door wiens sterck bedwangh
Sint Ioris won de helsche Slangh.
Dan des soo moeten sy te paerd
Geseten wesen met Sint Ioris,
Dat wel getemt, en flucks van aerd,
Dat sacht van mond, en snel van spoor is.
Lof Gode, Ec.
Den vroomen Ridder soo wanneer
Hy 't vierigh monster gingh ontmoeten,
Droegh inde vuyst een houte speer,
En was bestaelt van hoofd te voeten.
Lof Gode, Ec.
Hier inne weest hem oock gelijck,
Wilt gh'oock met hem den Draeck verpletten;
De hoop van Goods beloofde Rijck
Moet u voor eerst het hoofd helmetten.
Lof Gode, Ec.
Uw' borst stijft met een Corselet,
Ghewrocht van maeljen door malkander,
Dat is van deughden, die de wet
Des Heeren ketinght d'een aen d'ander.
Lof Gode, Ec.
Schickt dat gh'u met een krijghs-riem gort,
Na 't maecksel vande Christen benden;
Die voor u 't hart van d'aerde schort,
End' achter dwingh de losse lenden.
Lof Gode, Ec.
Hier aen soo hanght de sabel dan;
De sabel van het woord des Heeren:
Daer ghy den vyand, als een man
Mee krencken mooght, end' u verweeren.
Lof Gode, Ec.
De voeten hebt gelaerst met leer,
Om niet te quetsen aen den doren;
En met de vreese van den Heer
| |
[pagina 393]
| |
Voorsien, als met twee scharpe sporen:
Lof Gode, Ec.
Een staele schild in d'eene vuyst,
In d'ander hand een speer geladen.
Te weten 't hout daer aen ghecruyst
De voeten zijn die Bel vertraden.
Lof Gode, Ec.
Dus was Sint Ioris toe gherust,
Als hy Beëlsebub vernielde:
En niemand braght in Goods wellust
Sijn ziel, dan die hem hier ontsielde.
Lof Gode, Ec.
Ontsielde, segg' ick, op ter aerd
De sucht van sijn bedorve leden,
En 't hout dat Christum heeft beswaert,
Op hem te nemen was te vreden.
Lof Gode, Ec.
Al die dit doet, en twijffelt niet
Of hy en sal den Draeck verstrijden;
End' uyt het dooddelijck verdriet
D'onnoselheyd sijns ziels bevrijden.
Lof Gode, Ec.
|
|
