Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE LEO, I. Paus van Romen.
XI. Aprilis.

Stem: Die reyn liefde vierigh pag. 156.

HEer ghy doet my leven
Schricken, door't bemerck
Uw's ghehoors: En beven
Voor u wonder werck.
't Zijn te vreemde dinghen:
dat gh' op 't hooghst het laeghste past;
Groot maeckt den geringen,
En den swacken zoo belast.

Dus riep Leo heyligh
Uut de Roomsche-stoel:
Daer noyt Priester veyligh
Sat, dan die 't gevoel
Van hem selven sette
Op de alder-diepste graed:
En nochtans kon letten
Op sijn alder-hooghste staet.

't Een en 't ander dede
Leo inder tijt.
Des hy bracht tot vrede
D'opgeblasen strijd
Van de ketterijen.

[p. 358]

 

Zoo dat d'armen Eutyches,

 

Niet en kon bedijen

 

Met sijn nieu-ghedichte les.

 

 

 

Nestor noch veel minder,

 

Met wien dat te loor

 

Leo bracht de hinder

 

Oock van Dioscoor.

 

Christus twee naturen

 

Staende maer in een persoon,

 

Bleven door hem duren

 

Inden raed van Calcedoon.

 

 

 

Attilam, de roede

 

Goods, als hy de stad

 

Romen, wou van bloede

 

Maken tot een bad:

 

Dee hy door den segen

 

Sinder mond en handen staen:

 

En van Petrus weghen

 

Weer nae Hungaryen gaen.

 

 

 

't Was niet om de woorden

 

Van des Priesters mond:

 

Maer, sprack hy, om d'oorde

 

Van die by hem stond

 

In Bisschoppe kleeren:

 

Die my, met een snellen vaerd,

 

Dwongh weerom te keeren,

 

Door een blood gevlamde swaerd.

 

 

 

Leo! toondt nu weder

 

Eens de kracht uws monds.

 

Houdt uyt liefde teder

 

Godes straf van ons.

 

Op dat na 't exempel

 

Vanden roo-bebloeden Hun,

 

Christus ons sijn Tempel

 

Vry van alle schennis gun.