Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE HUGO

I. Aprilis.

Stem: Het was een fraey rijck borgers kind.

DIe met goe kennis weten wil
De deugden van de Huygen,
Die'n roep niet dan de maent April
Hier over, om te tuyghen.
Want 't is alleen de dese
Die sonderlingh doen lesen,
Soo nu, soo dan// Ons 't leven van
Drie heil'ghe Huygen kan.

Maer ick en maeck hier geen ghewach
Van alle drie te gader,
Ons is ghenoegh, voor eenen dagh,
D'eerwaerde vanden Vader,
Die, met een groot verlanghen
Van liefde, eerst ontfangen
Heeft Sinte Bruyn// In d'enge tuyn
Van sijn Cathuyssers Duyn.

Och! Wat al biddens, badden man,
Om oock te mogen komen,
Tot een van dese Cellen? dan

[p. 335]

 

De hooge Stoel van Romen

 

En wou in geender maten,

 

Dat hy de sorgh sou laten,

 

't Zy wat hy dee// 't Zy wat hy lee,

 

Van sijn Grenobels vee.

 

 

 

Des Bisschops alderhande tucht

 

Was al te langh ghebleken,

 

En had gedaen te grooten vrucht

 

Aen klercken en aen leken.

 

Dit pond en kond des Heeren

 

Ghemeente niet ontbeeren.

 

De charitaet// Won 't eygen baet

 

Van Hugo den Prelaet.

 

 

 

Hier over d' Abt van 't Claredal

 

Hem goed gheluck quam wenschen.

 

Men sagh daer leggen t'eender val

 

Twee d'alderbeste menschen;

 

Omhelsende malkander.

 

Zoo dat noch d'een, noch d'ander,

 

Wou wijcken in// Verkleynde zin,

 

Of broederlijcke min.

 

 

 

Mits desen bleef te weder zy

 

't Gheselschap seer verbetert.

 

En sy-luy oock, van dat ghety,

 

Aen een soo vast ghevetert;

 

Dat sy voort-aen in't leven

 

Schier niet dan een en bleven.

 

Gheluckigh paer// Doet ons te gaer

 

Uw' sporen volgen naer.

 

 

 

Maer Iesu Heer! wat vreemder dingh?

 

Wilt toch mijn swackheyt sparen.

 

Een man soo goed, soo sonderlingh,

 

Lee meer als veertigh jaren

 

Geweld van laster, teghen

 

Uw' onbegrepen seghen.

 

Maer och! den strijd// Gaf metter tijd

 

Den Heyligh groot profijt.

[p. 336]

 

 

 

't Geen Paulus na den vleesch wel eer,

 

Lee Hugo na der zielen.

 

Maer 't was de gracy vanden Heer,

 

Dat sy-luy niet en vielen.

 

Sy baden, en sy bogen:

 

Dan't Goddelijck vermogen

 

Haer kracht bewees, In't krancke vlees:

 

Ons wel tot hoop en vrees.

 

 

 

Tot vrees, om dat de helsche macht

 

De Heyl'gen wel dorst quellen.

 

Tot hoop, op dat wy ons' verwacht

 

Op Gode souden stellen.

 

Heer Gund, dat dit exempel,

 

Ons, end' uw' gantschen Tempel,

 

Te samen met// Het sterck ghebedt

 

Van Hugo, vast beset.