Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 295]
| |
LAet ons op noten stelen
De middelen, daer mee
Geertrudis van Nivellen
De wereld swichten dee,
Ten was niet dan de hitte
Van IESUS reyne minn',
Die haer, haer moeder Itte,
Geboedt had in den sin.
De waerde moeder Itte
End' huysvrouw van Pipijn,
Om 't kind te doen besitten
Van Gode, en te zijn
| |
[pagina 296]
| |
Een Maget na de wetten
Die IESUS meest bemindt,
En dee niet dan fy sy letten
Op't zieltjen van haer kind.
Mids desen liet sy achter,
Oock vande kindsche jeugd,
Het spel, om des te sachter
Te rusten inde deugd.
Soo dat haer niet vermaken,
Al was sy noch soo teer,
En konden als de saken
Van Christus haren Heer.
Gelijckmen aenden morgen
By gissingh van den dagh,
Te hopen of te sorgen
Gemeynelijcken plagh:
Soo saghmen oock mis desen
Aen't kinderlijck gelaet,
Hoedanigh haer sou wesen
Den vrouwelijcken staet.
Dit was aen all' haer wercken
En woorden niet te min
Wel lichtelijck te mercken,
Als haer met 's vaders sin
Versocht hadd' uyt te trouwen
Den Koningh Dagobert,
En van haer weder-houwen
Wel kloeckelijcken werd.
Neen, sey sy, 't is verloren:
En doet geen moeyten meer.
Ick hou die'k heb verkoren
Mijn Bruygom, en mijn Heer.
Al quame my oock Cresus
Versoecken tot een vrouw,
Soo blijf ick mijn IESUS
Ten eynde toe getrouw.
Hy is te rijck van schatten;
| |
[pagina 297]
| |
Sijn Adel is te groot.
Geen minnen kunnen vatten,
Geen alderdiepste schoot,
De weelden die hem vloeyen
Van't alder-schoonste licht.
En wilt my niet meer moeyen
Dan met een aerdsch gesicht.
Maer als haer scheen te dwingen
Het Koninghlijck gesagh,
En niet te min bleef dringen
Den minnaer al den dagh:
Ontvluchte sy de lagen,
En liep na Charlemont.
Daer huyden noch ten dage
Haer Kerrick staet gegrondt.
Wat meer? met weynigh woorden,
Daer werde in voorsien,
Den Hemel stelde oorde,
Mids halend' een deel lien
Van't leven deser aerde
Na't andere: soo dat
Het Maegdeken bewaerde
Den Maegdelijcken schat.
Na de dood vanden Vader,
Soo't Gode hadt behaegt;
Begaven haer te gader
De Moeder en de Maeghd
In een Convent van Nonnen,
Daer inne sy haer huys
Bekeerende, verwonnen
De wereld door het cruys.
't Hayr wierd haer afgesneden
Door 's Moeders eygen hand!
Het Wiel, na d'oude seden,
Ontfinck sy van Amand.
Amand die in dier tijden
Van heyligheyd vermaert,
| |
[pagina 298]
| |
Haer kloosterlijck belijden
Ten dancke heeft aenvaert.
Maer sy in korte jaren
Vervullende veel tijds,
Vergarende veel waren,
Verdragende veel spijts;
En sulcks seer rijck in Gode,
Wierd na de soetste peys
Beschreven, end' ontboden
Van 't Hemelsche Palleys.
Ultanus bracht de brieven
Met een gewisse weet;
Als dat sy haer gelieven
Te houden sou gereedt,
Op seker uer, en dage;
Wanneer dat haer precijs,
Den Bruydegom doen dragen
Sou na sijn Paradijs.
Doch dat haer soud ontmoeten,
Na't oogenblick des doods,
Met onvermoeyde voeten
Den grooten dienaer Goods
Patricius; ten ende
Hy haer geleyden sou,
Uyt dese droev' ellende
Na't weelderighste gebouw.
't Geschiede. Maer te voren
Gesterrickt en gemoedt,
Met haren uytverkoren
In lichaem end' in bloed.
Haer leden bleven leggen
Daer in een hayren hemd.
Daer mee sy, soo sy seggen,
In't leven gingh beklemt.
Geertrudis reyne Maget!
Is't wel te weten wat
Ghy nu voor kleeren draget,
| |
[pagina 299]
| |
Ghy nu wel voor een schat
Van Gode hebt ontfangen?
Ey! krijgt ons toch gena:
Dat wy oock met verlangen
Uw' stappen volgen na.
|
|
