Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 196]
| |
O Maget die uw' tanden
Om Christus wil verloort,
Wy vieren hier te lande
Den dagh van uw' geboort.
Geboort die u gewonnen,
Niet sonder groote wee,
Naer boven heeft gesonnen
Uit dese droeve stee.
Wy bidden u mids desen,
Soo aengenamen rijd,
Dat wy-luy mogen wesen
Van tand-sweer toch bevrijt.
Mids dat ghy hebt geleden
Hier inne voor den Heer;
Soo hoordt hy uw' gebeden
Daer vooren gaerne weer.
Doch is het sijn behagen,
Dat wy-luy inde mond
Een weynigh pijns verdragen
Tot boet van d'oude sond:
Sijn liefste wil geschiede
In Hemel end' in aerd.
Den Schepper moet gebieden,
En't schepsel is't wel waerd.
Als hy ons maer helpt beuren
Het swaerste van de smert;
En dat sijn dienst daer deuren
Verhindert niet en werdt.
Maer 't geene dat wy wenschen,
Is, dat ons voor't gebit
Der kinderen der menschen
Bewaer die d'hooghste sit.
| |
[pagina 197]
| |
Gebit daer all' de tanden,
Soo menigh als daer zijn,
Zijn pijlen van vyanden
Bestreken met fenijn.
Och! laet ons niet gebeuren
Ten deele sulcken mond:
Daer van de tanden scheuren,
En 't alder sachtste wondt.
Gelijck de weder-haecken
Van d'Africaensche veer,
Soo wonden dese kaecken
Drie teffens, t'elcke keer.
Den naesten, en den geenen
Die't aenhoord: maer 't gekal
Springt voor de eygen scheenen
Des klappaerts boven al.
Al souden wy verliesen
Van 't eerst tot 't alder lest
De tanden ende kiesen,
Soo haten wy die pest.
Verbidtz' ons Maegd des Heeren!
Want daer en is ghewis
Geen pijn die ons kan deeren,
Als't dese niet en is.
Maer 'k had hier nae vergeten;
Als ick ter Taeff'len ben,
Dat ick toch op het eten
Mijn tanden niet en schen.
Maer matelijcker wijse,
Gebruyck met monde gaef,
Soo 't geene dat ick spijse,
Als 't geene dat ick laef.
Dus doende, wy vertrouwen
Door hulp van uw' gebedt,
Met u te sullen houwen
Het Hemelsche bancket.
|
|
