|
| |
| |
| |
SINTE DOROTHEA
VI. Februarij.
| |
Stem: Het viel een Hemels douwe, &c.
Of: Verlost ons vanden boosen. pag. 79.
'T Moet reghenen of vriesen,
Dat brenght de Winter mee,
Wie soud 't hier anders kiesen,
Wanneer sy hingh ghetoghen
Voor Christus aen de pley;
Nu moetmen wat ghedoghen,
Hier namaels komt de Mey.
De Mey van 't eeuwigh leven,
Te blincken en te bloosen
Men siet daer om end' omme
't Geboomt met sijn ghewas,
De Hoven met haer blommen,
Vol Hemelsche gheschallen
Van d'aldersoetste vlucht.
Wie sou dan niet wat Winters,
Wat haghels ofte sneeuws,
Wat bancks, wat pleys, wat splinters,
Wat gapens, wat ghegeeuws,
Ten lieven danck verdraghen,
| |
| |
Voor een soo lieven Lent,
Die sich te gheenen daghen
Naer u verlanght mijn geest,
Uw' wensch maeckt my veel vromer,
In d'aldergrootste lusten
Des wereldts hebben magh,
Want eeuwigh sal ick rusten
Met dierghelijcke woorden
Daer't met den Rechter hoorden
Het vonnis had des doodts,
En tot het swaerd verwesen
De reyne dienstmaeghd Godts,
Stondt vast op 's Heeren straten,
Misschien met vijf of ses
Van sijns ghelijcks, en praette
En siende Godts vriendinne
Belust om noch te gecken,
Soo als sy gingh ter doodt,
Sprack: Wilt ghy soo vertrecken
Schoon-kindt na d'oope schoot
Uw's Bruygoms? daer de hoven
Soo draghen, als beloven,
Ghelijck den Christen waendt.
Gheluck moet u gheschieden,
| |
| |
Maer laet toch niet t'ontbieden
Van 't Hemelsche Palleys,
Hoe daer al is gheslaghen
Den Ougst, op dat men magh
Hier sien, wat daer te draghen
Ja seyndt ons, is't gheleghen,
Een proefjen drie of vier,
Van dien geblomden seghen.
En sy: 'k Salt doen Griffer.
En wilt my niet verhaesten
Voor my, en voor mijn naesten
Met ne'er-ghevallen le'en.
En flucks de knien ghebogen
Riep: Opent, Heer, uw' ooghen,
En reyckt uw' rechterhandt,
Voor eerst om my te stercken,
Om eens tot beter wercken
Van desen Rechts-geleerden,
Die ick daer van uw' ooft,
Wanneer ick hem passeerde,
Ick deed 't ter goeder trouwen,
Heer wilt mijn woordt toch houwen,
Vervat hadd', om te spreken
Sagh sy wel sulcken teken,
| |
| |
Een Engel die voor brieven
Haer bracht. En sy: ey lieven,
Om Godts-wil, draeght het ras,
Terwijl sy my onthoofden.
Aen wien ick flus beloofde
't Gheschiede al te samen.
De Maeghd vergoot haer bloedt.
Van d'alder-eelste groet,
Kreegh uyt des Hemels Hoven
Met een oock sulcken gheest,
Dat hy hem't hooft liet klooven
Voor Christus onbevreest.
Laet ons u voorschrift leeren,
Al wat hier suers of hards
Te draghen valt, te draghen:
Des Winters, op 't behaghen
Van d'Hemel-rijcksche Lent.
|
|
Auteursrechtvrij