Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 87]
| |
 | |
[pagina 88]
| |
WIen seggen toch des menschen Soon te wesen
De menschen? sprack Heer IESUS, Heer IESUS in dier tijd,
Tot sijn gesin. En sy daer op mids desen:
Daer zijnder, Heer! die seggen, die seggen, dat ghy zijt
Een groot Propheet, jae selver dat Helias
Weer in u leeft, hoewel daer and're zijn,
Die het behaegt, als dat ghy Ieremias
Soudt wesen. Doch een yeg'lijck seydt het sijn. een yeg'lijck seydt het sijn.
Indien ick dan voor eenen der Propheeten,
Sprack hy weerom, gehouden, ghehouden werd van hen,
Zoo soud' ick nu van u wel willen weten:
Wie, ende wat voor een ick, voor een ic u-luy ben?
En Petrus: o mijn Heer! als ick belijden
De waerheyd sal, zyt ghy Gods levens Soon,
Die in dit dal tot ons te juyster tijden
Gekomen zijt, van d'alderhooghsten throon, van d'alderhooghsten troon.
Waer op den Heer: o Simon Barryone
| |
[pagina 89]
| |
Godtsaligh man! dit heeft u, dit heeft u vleesch noch bloed,
Maer niemand als mijn Vader kunnen toonen,
Die boven is het alder, het alder hoogste goed.
Des ick u segg' weerom en sal't u houden,
Als dat ghy Petrus zijt, dat is, een steen.
Daer ick de stand mijns Kerricks op sal bouwen:
Zoo dat de hel die niet en sal vertreen. die niet en sal vertreen.
Ja wes ghy komt te binden op der aerde,
Zal op u woord den Hemel, den Hemel komen naer.
En wes gh'onbind, weerom van sulcken waerde
U houden, oft aldaer ont-// aldaer ontbonden waer.
O groote gunst! wy dancken en wy loven
Hier over u met reden IESU Christ!
Dat gh'ons soo sterckt, van ond'ren en van boven
Op d'helsche magt, end' op des sellifs list. end' op des sellifs list.
Ghy geeft ons toch soo klaerlijck te bemercken
D'oprechte grond alhier van, alhier van u gebouw,
Dat oock een sot de waerheyd uwer Kercken
Al wou hy schoon, nauw kunnen, nauw kunnen missen sou.
't Is Petrus stoel (hoe seer met zijn confoorten
Den Lutheraen, daerom oock schelt en kijft,)
Die ghy hier op 't geweld der helscher poorten
Ons met u woord gesticht hebt en gestijft. gesticht hebt en gestijft.
Die in't geloof dan niet en soeckt te drijven,
't Zy wie het zy of mensch, of mensch, of stad, of land;
Die schick voor al op dese Rots te blijven;
Want die haer laet, die steldt sich, die steldt sich in het sand.
Daer hem de voet hoe langs hoe meer uyt wellen
Sal voor ghewis, ter tijd en wijlen toe,
| |
[pagina 90]
| |
Sijn dertel hoofd eens van de poort der hellen
Ontfangen sal de wel-verdiende roe. de wel verdiende roe.
Daer boven dat d'oprechte Christen sielen
Gehoorigh nae de vast ge-, de vast gegronde stoel
Haers Harders, hier met onbewoge hielen
Gaen middel door het ketter, het kettersche ghewoel,
Versekerdt van met henluy niet te werren,
En namaels tot een ongemeten roof
Te krijgen't goud van d'hemelrijcksche sterren,
In diense maer beleven haer geloof. beleven haer geloof.
Doet soo, maer wacht u immers af te schoolen
Van dese kerck, ic seg het, ic seg het u noch eens.
Want die haer laet moet sekerlijcken dolen,
End' hebben met den Hemel, den Hemel niet gemeens.
Den Heer en wil noch Vader noch Behoeder
Zijn van den geen die met een slinckschen geest
Sijn Kerck alhier tekennen voor haer moeder,
Op sijn bevel onwillig zijn gheweest, onwillig zijn geweest.
O vaste rots! verduerster vande tijen,
Die op een berg gebouwt staet, gebouwt staet als een stad;
Dat het fenijn van slimme ketterijen
Op u gebouw noyt toe-gang, noyt toegang heeft gehadt,
En moet ghy niet dan dese Stoel toeschrijven.
't Was dese die het Heydendom weerstondt,
En noch den geen die't over dwars wil drijven
Door haer gewoon bestopt den stouten mond. bestopt den stouten mond.
Niet sonder reen dat Romen d'alder eerste
En d'hoogste Stoel gevallen, gevallen is te beur.
Op dat van haer die al te wereld heerste,
| |
[pagina 91]
| |
Het waer geloof weer al de, weer al de werelt deur
T'eer vloeyen sou: en dat in dier manieren
De kloecke stad meer volcken sou besaen,
Om met de stock van Christus te regieren,
Als sy wel eer van Caesar had gedaen. van Caesar had gedaen.
Geluckig schip daer d'eerste twee Pilooten
Van Christus vloot, tesamen, tesamen met haer bloed
De gansche leer des nieuwe wets gegoten
In hebben; vaert soo voort van, soo voort van spoed te spoed,
Hoe seer men oock de swarte golven swellen
Jae al de zeen op u verheffen siet,
Ghy die nochtans een weerstand zijt der hellen,
Kunt vloeyen wel, maer kunt verdrencken niet. maer kunt verdrencken niet.
Heer houdt my staen, en laet ic my niet scheyen
Noch nu, noch oyt, van d'alge, van da'algemeyne koy.
Wee't schaepjen, wee!, 't welc wil alleen gaen weyen,
Het valt gewis de woliff, de wolliff tot een proy.
Neen, neen, ick hou my onder dese schemel,
Daer ick van koud' en hette ben bevrijdt,
Die haer verloopt, verloopt met een den Hemel,
End' eeuwig is nochtans te langen tijd,. nochtans te langen tijd.
|
|
