Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 76]
| |
WEest welkom heyligh van Spoleten
Door Ottoos gunst, in d'Uterechtschen Dom,
Uw' siel is in Gods rijck geseten,
Maer uw' gebeent', lief boven alle som
Van Goude munt, by ons sal rusten,
En wy oock by uw' Sauvegaerd,
Tot dat ghy eens van onse kusten
Te saem met ons ten Hemel vaerdt.
't Is toch te claer van d'eerste tijden
Der Kercken af te sien, wat Godes magt
Al wonder-daeds heeft door en by de
Begravingh sijnder Heyligen gewracht.
Zoo dat hy oock de doode leden
Door't raken van haer lief gebeent'
Den aerd-boom weer heeft doen betreden
En d’adem inde keel verleent.
Men sagt wel aen het droge leven
Van Helizeus, en namaels niet te min
Aen't heyligh Rif van Sinte Steven,
Zoo'k by't getuygh van Augustijn bevin.
Gervaesjus en Protaesjus lijcken
De'en oock in't middel van Milaen
| |
[pagina 77]
| |
Gelijck Ambrosjus ons doet blijcken,
De blinden sien, de kreup'le gaen.
Geen tongh en sou ons komen melden
D'eerbiedigheyd die Constantijn den Groot
Deed' aen't gebeent' van Christus helden!
Andreas segg' ick, Lucas en Timooth,
Als hy de selve liet vervoeren
In kassen van geslagen Goud,
Door dienst van Bisschoplijcke schoeren
Ten Tempel, die hy had gebout.
En hier om was't dat onse Vad'ren
Zoo graegh en vlijtigh waren t'alder tijd,
Om d'overblijfsels te vergad'ren
Van d'uytgelesen Gods gebenedijdt.
Des hebben wy met groot verlangen,
En blijde toeloop onser ste'en,
Den Mart'laer Pontiaen t'ontfangen,
Nu seven honderd jaer gele'en.
Den Mart'laer Pontiaen den wellick
Gedroncken heeft met een bereyde moet
Het leste-kop van Christus Kellick
Ten eynde toe van al sijn roode bloed,
Geen roen, geen pley, geen wilde dieren,
Geen kolen, geen gesmolte lood,
En konnen hem 't geloof schoffieren:
Want liefd' is stercker als de dood.
O Pontiane, wilt ons ponssen
Van boven, met de gunst van uw' gebeen.
't Zijn ponden, drachmen, loden, onssen;
Als't van u komt, wy zijnder mee te vreen.
Des wy weerom mits dese sangen,
Beloven, meer als wel bereydt,
Te zijn, den Heer, end' u te angen
Met suyv're min, en lijdsaemheyd.
|
|
