Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

MADIAN.
VI. Ianuarij.

Stem: Als 't begint.

[p. 43]

[p. 44]

ALs IESUS nu geboren inde dagen
Herodes was, in't hol van Bethleëm,
Siet eens, soo sijn de wijsen komen vragen
Van Oosten, door geheel Ierusalem:
Waer is hy die der Joden Koning is
Geboren? want ons is in Orienten
Sijn ster gesien. Des wy hem wel gewis
Gekomen sijn t'aenbidden met presenten.

Waer over dat den Prins, met al de scharen
Des volcks, beroerd door een te grooten rouw,
Het Sannedrin terstond heeft doen vergaren;
En vraegde: waer Messias werden sou
Geboren? en sy-luiden wel bereydt,
Antwoorden hem te saem uyt eenen monde:
Te Bethleëm; naer luyd het oud bescheydt,
't Welck God wel eer hen hadde doen oorkonden.

Van hier hadd' hem Micheas doen verbeyden,
Wanneer hy sprack: O Bethleëm Ephrata!
Al bistu kleyn, al legstu aender heyden,
Du bist daerom de minste nergens na.
Mids dat uyt dy den Hemel, om het saed
Van Abraham te vryen, eens sal senden
Den grooten Vorst van Israel, wiens staet
Noch aen vangh had, noch komen sal ten ende.

Op dit bescheyd, Herodes van te vooren
Den tijt wel juyst vernomen vande ster,
Gaet heen, sprack hy, aenbidt den nieuw geboren,
Te Bethleëm. 't en is van hier niet ver.
Schickt immers dat ghy alles wel vereyscht,
Wat van't begin, van't eynde, en van't midden
Des kindes zy, end' als ghy weer verreyst,

[p. 45]

 

Zoo segt my waer dat ick't mag gaen aenbidden.

 

 

 

Waer mede sy, verlatende den Koning,

 

Vernamen weer de ster, die hen geleydt

 

Van Oosten had, tot dat sy op de wooningh,

 

Bleef staen van't kind. mits welcken s'uytgespreyt

 

Van herten seer, door blijschap, zijn getreen

 

In't arme huys, end' op de schoot des Moeders

 

Gevonden hebben d'aldersoetste leen,

 

G'aenbeden plat ter aerden haers behoeders.

 

 

 

End' opgedaen haer rijckdom der thresooren,

 

Ver-eerde hem met Wierooc, Mirrh', en Goud.

 

Maer inde slaep verwittigt van te vooren,

 

Te schouwen 't roode hof Herodes stout,

 

Zijn met verlof weerom te rugh gekeerdt

 

Na't verre land haers rijcks, door and're wegen.

 

O grootste kind? te recht werdt ghy vereerdt,

 

Al watter is, is toch uw' eygen segen.

 

 

 

't Is meer als re'en dat wy ons ooc vervoegen,

 

Om op de ster te gaen van u onthiet.

 

Uw' hand is kleyn, en licht'lijck te genoegen;

 

Die meer op 't hert, als op de gaven siet.

 

Dan des soo let vry menschen kleyn en groot!

 

Is't dat ghy 't kind volkomentlijck wilt vinden;

 

Dat ghy het soeckt op sijn vrouw-moeders schoot

 

En daer voor laet uw' magen end' uw' vrienden.

 

 

 

Vervolgt de ster, daer door ghy word getogen:

 

Al waert oock schoon na d'alder armste kluys.

 

Doch hoort na raed, soo'n werdy niet bedrogen.

 

Dit wil den Heer, die daerom in sijn huys

 

Den geest des raeds uytstortigh heeft gegundt,

 

Daer mee dat ghy de driften uwer sinnen,

 

Van waer, en hoe die zijn, beraden kunt;

 

Voor dat ghys' uyt te wercken gaet beginnen.

 

 

 

't Is niet genoeg, te wesen wel verstandigh:

 

Gelijckmen hier siet aende Phariseen.

 

Maer gaet en toont u oock met eenen handigh

 

Van 't geen ghy hebt gelesen en gebeen.

[p. 46]

 

Ziet hier eens hoe de sotte wereld malt,

 

Dat s'haer ontroerdt in't grootste end' in't beste,

 

Wacht u dat ghy met haer oock niet en valt.

 

Haer vrees is goed, haer hoop sijn niet dan pesten.

 

 

 

O groot geloof! hoe sterck zijt ghy van oogen?

 

Dat ghy kunt sien dwars door de kindsche leen,

 

Het wesen Godts; ja 'topperste vermogen,

 

En's Hemels vreugd in't kinderlijck gheween.

 

Zoo als bewijst de Arabiersche gom.

 

End' al hoewel ghy hier noch wol, noch webbe

 

En siet, maer niet dan arremoe rondom:

 

Zoo tuyghdy doch een Koningh inde krebbe

 

 

 

Het blijckt wel aen de roo-vergulde gaven.

 

Dan waer toe toch de Myrrhe voor een kind?

 

Of weet ghy nu alree dat hy begraven

 

Zal werden eens voor ons die hy bemindt?

 

't Is soo. danck heb sijn liefde, die noch end

 

Noch maet en weet; maer schiet oock daer en tussen

 

Dat inde krebb' hem Madian bekendt

 

Om op't Autaer t’erkennen, en te kussen.

 

 

 

Zoo als den Vorst van Jesse propheteerde;

 

Wanneer hy sey: Komt kust den grooten Soon.

 

Want 't is om u, dat hy dus laeg verneerde,

 

Jae als tot niet dee sincken sijnen Throon.

 

Geeft hem daerom voor't driederley getal

 

Van gaven, die hem offerden de Wijsen,

 

Berouw, liefd' en gebed; maer boven al

 

D eygen wil, den boom van alle prijsen.