Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 24]

S. TITUS, Discipel Pauli, en Bischop van Creten.
IV. Ianuarij

Stem: Pensez vous que mon cœur.

[p. 25]

 

 

 

TIte mijn lieven Soon

 

Die door Gods genade

 

Zijt een tack van mijn kroon,

 

Let toch op de daden

 

Van de Christen sielen wel,

 

Die ick u op't hoogh bevel

 

Van mijn meester, van mijn God,

 

Te garen, en te scholen,

 

Tot des eeuwigh levens lot

 

Zorghvuld'lijck heb bevolen.

 

 

 

Laet de gracy van mijn'

 

Opgeleyde handen

 

In u vruchtbarigh zijn,

 

Aende drooge stranden

 

Van het eyland, daer Jupijn

 

Heeft gestapeld al 't fenijn

 

Van afgoden, en van sond,

 

't Welck tot seer groot' onwaerde

 

Van den Hemel, 't gansche rond

 

Beswallickt heeft van d'aerde.

 

 

 

Ziet om dieswille hebb'

 

Ick u binnen Creten,

 

Als in een volle krebb',

 

Daer in neergesten

 

Is al 's werelds vuylste vuyl,

 

Willen laten: ruymt de kuyl

 

Dan met allen leeg en schoon,

 

Op dat de Christen glory

 

Tegen vleesch, en valsche goon,

 

Eens branden magh victory.

 

 

 

Straft voor al 't quaed gebruyck

 

Vande leugentalen,

 

En den luy-leck'ren buyck,

 

Oorsprongh alder qualen.

 

Wel bewust dat d'eygen tolck

 

Wijlen van het Creetsche volck,

 

Schreef, als dattet loos en vals

[p. 26]

 

En wreed was van manieren.

 

Vleesig, buyckig, leusig, als

 

De onghetoomde dieren.

 

 

 

Toomt en temt ghy hen dan,

 

Op dat hen de reden

 

Iesu, eens doe wijcken van

 

D'ongebonde seden

 

Vanden aldervuylsten God,

 

Die by hen-luy leyt verrot,

 

En sich inde plaets van dien

 

Tot God den Schepper wennen,

 

Om hem met geboge knien

 

Alleen voor God t'erkennen.

 

 

 

Dus soo luyde den brief

 

Pauli, die geschreven,

 

Aen sijn leerelingh lief

 

Titum, noch gebleven

 

Is op't heylige papier

 

Vol van liefde, vol van vyer,

 

Zoo dats'een bevlamde gloed,

 

Door Paulus minne-streken

 

In het Adelrijck gemoed

 

Van Titus quam t'ontsteken.

 

 

 

Hondert jaren min ses

 

Bleef den knecht des Heeren

 

Binnen Creten, het les

 

Van sijn meester leeren,

 

Zoo langh dat hy met sijn dood

 

D'alder reynste wet besloot,

 

En de grafstee van Jupijn

 

Met sijn gebeent vergoede.

 

Laet ons dan, o Tite! zijn

 

Uw' voorspraeck tot behoede.