Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijStem: Lest kvvam hy in deez’ vvey.
VErklaerd mijn oogen, Ga naar margenoot+
Heer! Op dat ik nimmermeer
kom in de nood// Te slapen vande
| |
[pagina 573]
| |
 dood// Tot vermaek// Van des
vyands roode kaek// Wiens haet
en nijd// My tot spyt// Zou nahou-
den, dat// Hy my verwonnen had,
Geeft my een sterk geloof// Deur het
welk mijn ziel verlicht// Smaek,
| |
[pagina 574]
| |
 Gevoelen, en Gezicht// Op u hey-
lig woord verdoof.
II.
Het geen dat yemand ziet Ga naar margenoot+
Voorwaer gelooft hy niet:
En ’t klouk vernuft//
Van d’alderkloukste suft//
Als het poogt
In ’t geloof te wezen voogd.
De Majesteyt
Goods, verspreyd
Haer almagt te wijd.
Ellendig mensch! ghy sijt
Te iammerlijk verdwaeldt
Als ghy zijn verburgen werk
Buyten ’t richtsnoer van zijn Kerk
Binnen uw’ vijf zinnen paelt.
III.
En hoe zoudt ghy helaes!
Van eigen wijs heyd dwaes
U buygen niet,
Ter wijl g’haer buygen ziet
d’Eelste maegd
| |
[pagina 575]
| |
Die den Heer zoo heeft behaegt.
En dat alleen
Op de reen
Van een Goods gezand
Daer onder z’haer verstand
Ootmoed’lijk boog,
Als hy aen haer reynen schoot
Brengen van de Iesse loot
Kwam de tijding, van om hoog.
IIII.
Zoo zaen z’hem had bespoord:
Dat my dan naer uw’ woord
Geschieden moet,
Sprak zy, met reden vroed.
Want ‘k beken
Dat ik Godes deerne ben.
Wel zalig is,
Voor gewis,
Vw’ geloof jonkvrou!
Weet dat naer uw’ betrou
Geschien zal min noch meer.
Des zoo zal de kuys heyd dijn,
Moeder van haer schepper sijn,
En de dienstmaegd van haer Heer.
V.
Och hoe was d’eelste roe
Van Iesse wel te moe,
Wanneerze zag
Dat inde krebbe lag,
Nau gehoukt,
En met luirtjes dun gedoukt,
De meester zelf
| |
[pagina 576]
| |
Die ’t verwelf
Van den Hemel schiep?
En weer, als hy, of sliep,
Of aen haer borsten zoog!
Nu belachen, nu beschreyd:
Met wat reden van bescheyd
Stijfde zy wel hand en oog?
VI.
Hoe dik most zy deur ’t woord
Van Gabriel gehoord
Wel maken sterk
Het krankste van haer werk?
’t Was of dat
’t Arme kind, nu droog, nu nat,
Nu wol, nu web
Schoot, of kreb,
Honger, dorst, of kou
Verbad, o reynste vrou!
‘k En twijfel niet oft ghy,
Vielt uw’ heilig kind te voet,
En verwekte, deur uw’ groet,
Dag aen dag een nieuw belij.
VII.
En wat heeft toch gemeins
Mijn vingerhoetje breins,
Met haer verstand,
Die van de vrouwen spand
d’Eerste kroon,
Mids de waerde van haer zoon?
Zal dan mijn hart
Zoo verwardt
Wezen immermeer:
| |
[pagina 577]
| |
Dat ik mijn God mijn Heer,
Met neer gebogen knien,
Op zijn vleesch geworden woord,
Aen ’t Autaer zoo klaer gehoord
Weyg’ren zal geloof te bien?
VIII.
Neen Iesu, niet alzoo,
Mijn kennis is te snoo:
End’ uw’ bescheyd
Te hoog van Majesteyt.
Doed mijn zin
Wijkken voor uw’ liefste min.
Mids welk ik buyg
Op ’t getuyg
Van uw’ waer verbond.
Mijn hand, mijn oog, mijn mond:
En neyg mijn willig oor,
Met uw’ algemeyne Kerk,
Nae het hooftstuk van uw’ werk:
Nae ’t geluyd van uw’ gehoor.
|