Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 485]
| |
Stem: Mijn zinnekens verstoren.
ZEgt ons, o vriend goed-
’t Geloof? ge-lijk des
aer-dig! Met zachten zin, en
Hee-ren// Geschreven woord, door-
redenen mee-waerdig// Wat is’t,
gaens ons schijnt te leeren// Na’t welk
’t welk ons rechtvaerdig// Voor
men re-for-meren// Ook
| |
[pagina 486]
| |
 Gode maekt? En is
huydensdaegs// Veel ker-
het niet// │
ken ziet// │ Och neen ‘t! mijn lie-
ve maet! Ik bidd’ u en verlaet
Voor ’t nieuwe, ’t ou-de zaed
Toch nim-mermeer// Want
| |
[pagina 487]
| |
 deze leer// Heeft Satan voor zijn
proyen// Doen stro-yen.
II.
Zijn opzet was te prijzen
’t Geloof, maer om de deugden te verwijzen,
Die ons ten Hemel rijzen.
‘k Zeg vrees, ‘k zeg hoop, ‘k zeg liefde, ‘k zeg
Voorts alderhande tuchten,
Die ons met een gelade schoof van vruchten,
Doen gaen in Goods genuchten.
Maer minnaers vande brede weg
Aenvaerden, met verlang,
Op een zoo nieuwen zang,
De makkelijkke gang.
En wand’len met
Een zachten tred
Door weelden van geloven
Nae boven.
III.
Het sijn dan ketterijen
Die ’t naekt geloof (de deugd gesteld
| |
[pagina 488]
| |
ter zij’en)
Berommen en belijen.
Berommen zeg ik, iae tot spot
Van haer gesplete tanden,
Gelijk ’nen nu eens by Melaetse handen,
Nu, wel tot meerder schanden,
Sy ’t werk van een geschaerde pot:
Daer deur zy zeggen dat
Van Christo word gevat Ga naar margenoot+
Al wat hy goeds gehad,
Of deugds beleeft
Op d’aerden heeft.
Dus theologiseren
Mijn Heeren.
IIII.
Gaet steld nu eens te gader
Het oud’ en ’t nieuwe les, met den Geneefsen Vader:
En oordeeldt wie dat nader
De waerheyd komt, en wie dat meer
Van twe’en en ’t geloof geprezen,
Of wiet tot hoger stand heeft opgerezen?
’t Is Romen die wy lezen
Dat haer den naem, dat haer de eer
Geeft van de diepste grond
Te sijn, daer ’t gansche pond
Op steund van Goods verbond:
Daer toe ’t begin
Van al ’t gewin,
Daer all’ de Christen menschen
Nae wenschen.
| |
[pagina 489]
| |
V.
Hier tegen zien en merken
Wy licht’lijk hoe de hoog gestoelde Klerken
Van d’uitverkore Kerken
Waerderen haer beromt geloof:
Ter wijl z’het met zoo zotten,
End’ ydele gelijkenis bespotten,
Van handen en van potten.
Voorwaer wel blind, wel dom, wel doof,
De Rechter zoude sijn
Die zulken grof, voor fijn
Zou achten, onder schijn// van zuyverheyd//
Daer d’ydelheyd
Des volks, haer hoge rommen
Mee blommen.
VI.
Dat dan ’t geloof gegeven
d’Eer sy die’r komt; dat is dat zy beneven
De vrees van ’t ander leven,
De hoop, de liefd’, ’t berou, de boet
Met and’re meer verscheyden
Goe werken, die de ziel voor heen bereyden,
Eer God daer in te leyden
Zijn gracy komt, haer ambacht doet.
Iae voor een fundament,
En wortel sy gekendt;
Van wes ons neder zend
Des Heren hand,
Van ’t minste pand,
Tot aen het alderbeste
En ’t leste.
|
|