Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijStem: Op de Mis. Ziet Dosis 72.I.
WAt baet den uil of bril of kaers,
Zoo lang hy uilen blijft?
Picard! de gracy is te schaers
Die ghy den Heer toeschrijft:
Ter wijl ghy hem zijn dierbaer bloed,
En al wat daer aen kleeft,
Alleen aen hen besteden doed
Die hy verkoren heeft.
| |
[pagina 457]
| |
II.
Maer waer blijft dan: komt al tot my? Ga naar margenoot+
En, ziet ik stae en klop: Ga naar margenoot+
En wild toch niet verharden dy
Maer rijst, en doed mijn op.
Of is dit niet dan een beveinst Ga naar margenoot+
Geroup van buyten aen?
Ter wijl den Hemel lacht en greinst
En wil dat wy vergaen.
III,
De twede schaers heyd vanden Heer,
Is dat ons zijn genaed
Op veel nae niet kon geven weer
’t Geen Adam heeft geschaedt.
Door dien ons dezen heeft ontbloot
’t Inwendige sieraet,
En dat ons Christus scharpe dood,
Van binnen zondig laet.
IIII.
De zonde blijft, maer word van God
Gerekend tot geen straf.
Zoo dat z’ ons maekt van eender lot
Met een albasterdt graf; Ga naar margenoot+
Van buyten wit van binnen zwart,
En vol van rot gebeent.
En dits een uitverkoren hart,
Van ’t Caluhaers Gemeent.
V.
Ten heeft niet hebb’lijks, maer alleen
Een gunst, die haer by staet;
Zoodaenig, dat daer deur vertreen
Haer werd het vry beraed.
Iae niet dan als een blok vervoerdt
| |
[pagina 458]
| |
Van God werd gins en weer;
Nae dat haer zijn genae beroerdt,
En aendringt min of meer.
VI.
Doch niet dan met zoo scharpen hand
Dat zy daer deur te bet
Noyt krijgen kan, te sijn bestandt
Tot Goods gegeve wet.
Och neen! ze sy of licht, of zoet,
Daer is ook eenen niet
Die met Goods gracy laet of doed
Het geen hy hem gebied.
VII.
Ziet hier een vierderhande fout,
Die ’t nieu geloof begaet.
Voorwaer, w’ en sijn noch steen noch hout,
Maer vry, om Goods genaed
t’Aenvaerden, of te wederstaen.
Zulks als Ierusalem Ga naar margenoot+
Zoo menigmalen heeft gedaen,
Goods ingesproke stem
VIII.
Dan ’t zal uw’ goedheyd wezen, Heer!
Te passen zoo uw’ klop;
Dat ik mijn ooren nimmermeer
Op uw geluyd en stop.
Maer open doe, van stonden aen,
Eer dat uw’ Majesteyt
Nae datze lang deur gestaen Ga naar margenoot+
Heeft, uit het kloppen scheydt.
|
|